Афзалуддини Кошонӣ
| Зодгоҳ: | |
|---|---|
| Таърихи даргузашт: | 1214 |
| Шаҳрвандӣ (табаият): | |
| Навъи фаъолият: | шоир, донишманд |
| Забони осор: | форсӣ |
Афзалуддини Кошонӣ (форсӣ: أفضل الدین کاشانی), маъруф ба Бобо Афзал (Кошон, Устони Исфаҳон — 1214) — файласуф, ориф, нависанда ва шоири форс-тоҷик.
Зиндагинома
[вироиш | вироиши манбаъ]Дар таърихи адабиёт чун шоири рубоисаро маъруф аст, вале ғазал низ гуфтааст. Мавзӯи рубоиёту ғазалҳояш мазаммати беадолатиҳои замон, рӯҳониёни риёкор, зулму золимӣ мебошад. Баъзе рубоиҳояш тасаввуфианд. Гоҳе озодандешона, бо шубҳаву гумон сухан кардааст:
Ҳам сирри ҳақиқатию ҳам кони сахо,
Дорам сухане ба ту, ҷавобаш фармо:
Гӯянд: «Худо буду дигар ҳеч набуд»
Чун ҳеч набуд, дар куҷо буд Худо?
Осор
[вироиш | вироиши манбаъ]Асарҳои муҳимми фалсафии Афзалуддини Кошонӣ «Минҳоҷу-л-мубайин», «Мадориҷу-л-камол», «Роҳи анҷоми нома», «Арзнома» ва «Ҷовидоннома» мебошанд, ки дар маҷмӯъ «Мусаннафоти Афзалуддини Кошонӣ» (Т., 1953) ба табъ расидаанд.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Афзалуддини Кошонӣ / М. Диноршоев. // Асос — Боз. — Д. : СИЭМТ, 2013. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 2). — ISBN 978-99947-33-52-4.
- Таърихи адабиёт дар Эрон. Забебуллоҳ Сафо.-ҷ.3/2,Теҳрон, 1371.- с.1182-1187