Волаи Ҳиравӣ
| Навъи фаъолият: | шоир |
|---|---|
Мулло Муҳаммаддарвеш Волаи Ҳиравӣ (форсӣ: ملا درویش واله هروی) — шоир ва хаттоти форсизабони Ҳиндустон (асри 17).
Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]
Зодгоҳаш Ҳирот. Мувофиқи маълумоти муаллифи тазкираи «Рӯзи равшан», Волаи Ҳиравӣ дар назди Мулло Фасеҳи Ансорӣ машқи шеър менамуд. Дар аҳди ҳукмронии султон Шоҳҷаҳон (1627-57) ба Ҳиндустон рафтааст. Ӯ умри худро дар ш. Бангола гузаронидааст. Мирзо Абдулқодири Бедил дар ин диёр бо ӯ ҳамсуҳбат шудааст. Бедил дар «Чаҳор унсур» аз ӯ ёд мекунад. Дар назди ҳокими Бангола — Қосимхон Ҷувайнӣ (1628—1631) соҳиби обрӯю эътибори зиёд гардид. Сархуш дар тазкирааш «Калимоту-ш-шуаро» аз Волаи Ҳиравӣ шоири соҳибмаънӣ, ки «як байти ӯ баробари лак [сад ҳазор] байт аст», ёд кардааст. Соҳибдевон аст. Намунае аз ашъори Волаи Ҳиравӣ:
Раҳу расми ишқбозӣ зи ту гашт тозаву нав,
На барӣ ба сӯйи хешам, на маро ба ман гузорӣ.
***
Ҳар мӯйи ман аз ранҷи сафар пойифигор аст,
Чун риштаи тасбеҳ танам обилазор аст.
Бе туам нест ҳаёте, ки тавон гуфтан аз он,
Ин қадар ҳаст, ки гоҳе нафасе меояд.
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
- احمد گلچین معانی. کاروان هند. جلد دوم. مشهد. 1369هـ. ش.ر
Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]
- Волаи Ҳиравӣ / С. Ализода // Вичлас — Гӯянда. — Д. : СИЭМТ, 2015. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 4). — ISBN 978-99947-33-77-4.