Забони сариқӯлӣ
(Тағйири масир аз Забони сариқулӣ)
| Номи қавмӣ |
تۇجىك زىڤ Тоҷик зив Tujik ziv سەرىقۇلى زىڤ Сарӣқоли зив Sarikhuli ziv |
|---|---|
| Кишварҳо | |
| Шумораи умумии гӯишварон |
|
| Вазъ | хатари азбайнравӣ вуҷуд дорад[d][2] |
| Таснифот | |
| Коди забонӣ | |
| ISO 639-1 | — |
| ISO 639-2 | — |
| ISO 639-3 | srh |
| Atlas of the World’s Languages in Danger | 1461 |
| Ethnologue | srh |
| ELCat | 5413 |
| IETF | srh |
| Glottolog | sari1246 |
| Ниг. низ: Лоиҳа:Забоншиносӣ | |
Забони сариқӯлӣ — дар минтақаи Тошқӯрғони ноҳияи худмухтори Ӯйғуристони Чин мустаъмал аст ва ба забонҳои бартангӣ ва рошорвӣ қаробат дорад. Чунонки Т.Н Пахалина зикр кардааст, ба ин забон ҳудуди 10 ҳазор нафар аҳолии ин макон такаллум мекунанд ва се гӯиши он роиҷ аст. Теъдоде аз сарикӯлиҳо дар ноҳияи Мурғоби дар ҳудуди Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшони Тоҷикистон зиндагӣ мекунанд. Забони қирғизӣ дар гуфтори сариқӯлиёни Мурғоб таъсири зиёде бар ҷой гузоштааст.[3]
Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Пахалина Т. Н. Памирские языки. — М.: Наука (ГРВЛ), 1969. — 164 с. — (Языки народов Азии и Африки).
- Языки и этнография «Крыши мира». СПб.: «Петербургское Востоковедение», 2005. — 112 с.
- Payne, John, «Pamir languages» in Compendium Linguarum Iranicarum, ed. Schmitt (1989), 417—444.
- Эдельман Д. И. Памирские языки // Лингвистический энциклопедический словарь. — М.: СЭ, 1990.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ ScriptSource - China
- ↑ Красная книга языков ЮНЕСКО
- ↑ kumitaizabon.tj/забоншиносӣ(пайванди дастнорас)
|
Ин мақолаи хурд аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед. Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад. |