Ибни Манда
 | |
| Таърихи таваллуд | 922 |
| Зодгоҳ | |
| Таърихи даргузашт | 1005[1] |
| Кишвар | |
| Пеша | илоҳиётшинос, муҳаддис |
Ибни Манда, Абуабдуллоҳ Муҳаммад ибни Исҳоқи Исфаҳонӣ (форсӣ: ابو عبدالله محمد بن اسحاق بن محمد بن یحیی بن منده عبدی اصفهانی; 922, Исфаҳон — 1004) — муҳаддис, қории Қуръон ва фақеҳи ҳанафизмаҳаби форс-тоҷик, муаллифи «ал-Имон», «ат-Тавҳид» ва «Маърифату-с-саҳоба».
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ LIBRIS — National Library of Sweden, 2012.
Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Frye, ed. by R.N. (1975). The Cambridge history of Iran (Repr. ed.). London: Cambridge U.P. p. 471. ISBN 978-0-521-20093-6. Empty citation (help): |first1= has
 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
