Имло
Имло (порсӣ: املاء ) — маҷмӯи қоидаи дуруст навиштани калимаҳо, аз сатр ба сатр кӯчонидани онҳо, истифодаи ҳарфҳои калону хурд, дефис ва ғ. дар навишт: фарҳанги имло. 2. Пур кардан. 3. Навишта пур кардан; гуфтан ва такрор кардан ба касе, то ки вай нависад; имло кардан (кунонидан) гуфтан (дикта кардан) то касе нависад.[1]
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ (иборат аз 2 ҷилд) Ҷ. 1 А — Н (нашри дувум). /Зери таҳрири С. Назарзода, А. Сангинов, С. Каримов, М. Ҳ. Султон. — Душанбе 2010, — c. 567 ISBN 978-99947-69-39-1