Исмоили Нойӣ
| Таърихи таваллуд | 1847 |
|---|---|
| Зодгоҳ | Конибодом |
| Таърихи даргузашт | 1904 |
| Маҳалли даргузашт | Хӯқанд |
| Пеша(ҳо) | найнавоз |
Исмоили Нойӣ (1847, Конибодом ‒ 1904, Хӯқанд) — навозандаи моҳири сози най, намояндаи машҳури ҳавзаи ҳунарии водии Фарғона.
Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]
Исмоили Нойӣ дар миёни мардуми тоҷик, узбек, уйғур ва ғ. бо номҳои Устод Исмоил, Исмоили Кӯса маъруф буд. Санъати мусиқӣ ва навозандагиро дар зодгоҳаш омӯхтааст. Дар найнавозӣ ва иҷрои таснифоти мусиқии мардумӣ ва касбии «Баёт», «Чоргоҳ», «Ушшоқ», «Сувора», «Чӯли Ироқ», «Чапандози Чӯли Ироқ» ва ғ. машҳур гардида буд. Ба Туркистони Шарқӣ, Эрон, Афғонистон, Ҳиндустон, Туркия сафарҳои ҳунарӣ кардааст. Анъанаи иҷроии Исмоили Нойӣ-ро писараш Абдулқодири Нойӣ (Артисти халқии ҶШС Узбекистон) ва наберааш Исҳоқҷон Қодиров (Артисти хидматнишондодаи ҶШС Узбекистон) идома додаанд.
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
- Исмоили Нойӣ / А. Раҷабов // Илм — Исҳоқ. — Д. : СИЭМТ, 2019. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 8). — ISBN 978-99947-33-98-9.