Калимаҳои модалӣ

Калимаҳои модалӣ, як гурӯҳи калимахое, ки тавассути онҳо гуянда ба мазмуни фикри баёншуда аз нук,-таи назари муносибати он ба вок,еият бахо медихад. К. м. аз руи маъно ду гурӯҳи калонро ташкил мекунанд: 1) К. м.-е, ки баҳои мантикди гуфторро оид ба ханикати ахбор, дарацаи боварии гуяндаро ифода мекунанд: б о-яд, бешак, дуруст, хак,ик,а-тан, албатта ва г.; 2) К. м.-е, ки маънои имкон, эхтимолият, зарурат ва лузумиятро ифода мекунанд: э х,-тимол, шояд, мумкин, аз аф¬та ш ва F. К. м. ба вазифаи хиссаҳои иомии нутк, намеоянд, номи предме¬ту аломат ва процессро ифода наме-кунанд, бо калимаҳои ҷумла алоцаи грамматики надоранд ва аъзои ч;Ум-ла намешаванд. Хусусиятҳои синтак-сисии К. м. ин аст, ки онх,о х,амчун ч,умлаи яккалимагӣ, калимаи туфай¬ли ва калимаи тасдик,й истифода ме¬шаванд. К. м. аз калимаҳои туфай-лие, ки эхсосу хаяч,онро нисбат ба руйдодхо ифода мекунанд ва аз вохидхри синтаксисие, ки маънои махдудият, шарху эзох ва тафсил доранд, фарқ мекунанд.