Константин Глинка

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Константин Глинка
Glinka Konstantin Dmitrievich.jpg
Таърихи таваллуд: 23 июн (5 июл) 1867
Зодгоҳ:
Таърихи даргузашт: 2 ноябр 1927(1927-11-02)[1] (60 сол)
Маҳалли даргузашт:
Кишвар:
Фазои илмӣ: хокшиносӣ[d], конишиносӣ[2], заминшиносӣ[2], ҷуғрофиё[2] ва pedology[d][2]
Ҷойҳои кор:
Алма-матер:
Роҳбари илмӣ: Василий Докучаев[d]
Шогирдони маъруф: Борис Полинов[d]
Ҷоизаҳо:
Order of Saint Anna, 2nd class Order of Saint Stanislaus, 2nd class ордени Аннаи Муқаддас, дараҷаи 3
Имзо: Имзо
Commons-logo.svg Парвандаҳо дар Викианбор

Константи́н Дми́триевич Гли́нка (23 июн [5 июл] 1867, Коптево[d]2 ноябр 1927[1], Санкт-Петербург[1]) — хокшиноси рус, академики АИ ИҶШС (1927).

Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]

Хатмкардаи факултаи физикаву математикаи Университети Петербург (1889). Ассистент (1895—1996), адъюнкт-профессор (1896) ва роҳбари кафедраи хокшиносии Институти кишоварзии Ново-Александрийск, директори Институти кишоварзии Воронеж (1913), Институти кишоварзии Ленинград (1922), Институти хокшиносии АИ ИҶШС (1927). Саҳми Константин Глинка хусусан дар таҳқиқи сифати хокҳои Осиёи Марказӣ назаррас аст. Солҳои 1908—1914 ба ин сарзамин экспедитсия ташкил карда, наботот ва заминҳои нави киштбобро муқаррар сохт. Константин Глинка асосгузори палеохокшиносӣ аст.

Осор[вироиш | вироиши манбаъ]

  • Исследования в области процессов выветривания. М., 1906;
  • Почвы России и прилегающих стран. М-Л., 1923;
  • Деградация и подзолистый процесс//Почвоведение. № 3-4. 1924.

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 Глинка Константин Дмитриевич // Большая советская энциклопедия (рус.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 https://aleph.nkp.cz/F/?func=find-c&local_base=aut&ccl_term=ica=uk20201070613

Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]