Константин Глинка

Константин Глинка
Таърихи таваллуд:	23 июн (5 июл) 1867
Зодгоҳ:	Коптево[d], Русия
Таърихи даргузашт:	2 ноябр 1927(1927-11-02) (60 сол)
Маҳалли даргузашт:	Санкт-Петербург, ҶШФСР[d], ИҶШС
Кишвар:	Русияи подшоҳӣ  Ҷумҳурии Русия[d]  ҶШФСР (1917—1922)[d]  ИҶШС
Фазои илмӣ:	хокшиносӣ[d], конишиносӣ, заминшиносӣ, ҷуғрофиё ва pedology[d]
Ҷойҳои кор:	Донишгоҳи давлатии Санкт-Петербург[d]
Алма-матер:	факултети физикаву матетмаикаи Донишгоҳи Санкт-Петербург[d]
Роҳбари илмӣ:	Василий Докучаев[d]
Шогирдони маъруф:	Борис Полинов[d]
Ҷоизаҳо:
Имзо:
Парвандаҳо дар Викианбор

Константи́н Дми́триевич Гли́нка (23 июн [5 июл] 1867, Коптево^[d] — 2 ноябр 1927, Санкт-Петербург) — хокшиноси рус, академики АИ ИҶШС (1927).

Зиндагинома

Хатмкардаи факултаи физикаву математикаи Университети Петербург (1889). Ассистент (1895—1996), адъюнкт-профессор (1896) ва роҳбари кафедраи хокшиносии Институти кишоварзии Ново-Александрийск, директори Институти кишоварзии Воронеж (1913), Институти кишоварзии Ленинград (1922), Институти хокшиносии АИ ИҶШС (1927). Саҳми Константин Глинка хусусан дар таҳқиқи сифати хокҳои Осиёи Марказӣ назаррас аст. Солҳои 1908—1914 ба ин сарзамин экспедитсия ташкил карда, наботот ва заминҳои нави киштбобро муқаррар сохт. Константин Глинка асосгузори палеохокшиносӣ аст.

Осор

• Исследования в области процессов выветривания. М., 1906;
• Почвы России и прилегающих стран. М-Л., 1923;
• Деградация и подзолистый процесс//Почвоведение. № 3-4. 1924.

Сарчашма

• Константин Глинка // Вичлас — Гӯянда. — Д. : СИЭМТ, 2015. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2021, ҷ. 4). — ISBN 978-99947-33-77-4.