Музаффаруддиншоҳи Қоҷор

Музаффаруддиншоҳи Қоҷор
Музаффаруддиншоҳи Қоҷор
	форсӣ: مظفرالدين شاه قاجار‎
shah[d]
	1 май 1896 — 3 январ 1907
Пешгузашта	Носируддиншоҳ
Ҷонишин	Муҳаммадалишоҳи Қоҷор
Таваллуд	23 март 1853; Теҳрон, Эрон;
Даргузашт	3 январ 1907 (53 сол); Теҳрон, Эрон;
Мадфан	Ҳарами Имом Ҳусайн[d];
Хонадон	Қоҷориён
Падар	Носируддиншоҳ
Модар	Shokooh al-Saltanah[d]
Ҳамсар	Taj al-Mulouk Khanoum Umm al-Khakan[d]
Фарзандон	Муҳаммадалишоҳи Қоҷор, Малик Мансур Мирзо Шуъоуссалтана[d], Фахруддавла[d], Salar al-Dawla[d] ва Nasir al-Din Naseri[d]
Эътиқод	ислом ва шиъаи дувоздаҳимомӣ
Соядаст
Ҷоизаҳо
	Парвандаҳо дар Викианбор

Музаффаруддиншоҳи Қоҷор (форсӣ: مظفرالدين شاه قاجار‎; 23 март 1853, Теҳрон — 3 январ 1907, Теҳрон) — панҷумин подшоҳ аз дудмони Қоҷор, ки аз соли 1896 то 1907 бар Эрон ҳукумат кард.

Вай пас аз кушташудани падараш Носируддиншоҳ ба дасти Мирзоризо Кирмонӣ ва пас аз наздик ба 40 сол вилоятъаҳдӣ, шоҳ шуд ва аз Табрез ба Теҳрон омад. Дар ҷараёни ҷунбиши машрута, бархилофи кӯшишҳои садриаъзамаш Айнуддавла, бо машрутият мувофиқат кард ва фармони машрутиятро имзо кард ӯ аввалин шоҳи Эрон аст, ки ин коро анҷом дод ва ба хотири ҳамин ҳам дар таърихи Эрон машҳур аст. Ӯ даҳ рӯз пас аз имзои қонуни асосӣ даргузашт^[1]. Вай охирин подшоҳи Эрон аст, ки дар Эрон даргузаштааст.

Эзоҳ

↑ Farmanfarmaian, Manucher (1997). Blood and Oil: Memoirs of a Persian Prince. Random House. ISBN 9780679440550.

[1] Farmanfarmaian, Manucher (1997). Blood and Oil: Memoirs of a Persian Prince. Random House. ISBN 9780679440550.

[1]