Он Шигоу

Он Шигоу
Он Шигоу
Таърихи таваллуд	асри II
Зодгоҳ	Тайсафун, Ошӯристон[d];
Таърихи даргузашт	168
Кишвар	Шоҳаншоҳии Ашконӣ;
Пеша	бҳикшу, тарҷумон, мубаллиғи мазҳабӣ
	Парвандаҳо дар Викианбор

Он Шигоу (чинии сунатӣ: 安世高, пинйин: Ān Shìgāo; асри II, Тайсафун — 168) — роҳиби буддоӣ (бҳикшу) ва пизишки эронӣ. Аз шоҳзодагони Ашконӣ буд, ки аз тоҷу тахт даст кашиду қуллаи Помирро убур карда ба Чин рафт ва ба таблиғи дини буддоӣ дар Чин пардохт. Ӯ поягузори амали таҷумаи матнҳои буддоиро ба забони чинӣ ба шумор меравад.

Эзоҳ

Адабиёт

E. Zürcher, The Buddhist Conquest of China. Leiden, 1959.
J. Nattier, A Guide to the Earliest Chinese Buddhist Translations: Texts from the Eastern Han and Three Kingdoms Periods Bibliotheca Philologica et Philosophica Buddhica, Vol. X. The International Research Institute for Advanced Buddhology, Soka University, 2008. ISBN 978-4-904234-00-6
A. Cotterell, From Aristotle to Zoroaster. 1998.
Richard Foltz], Religions of Iran: From Prehistory to the Present, London: Oneworld, 2013.
Phra Kiattisak Ponampon (2014), Mission, Meditation and Miracles: An Shigao in Chinese Tradition, MA thesis, Dunedin, NZ: University of Otago