Jump to content

Сайнак Сайнаков

Иловаи пайвандҳо
Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Сайнак Сайнаков
Сайнак Парпишоевич Сайнаков
Таърихи таваллуд 12 март 1977(1977-03-12) (47 сол)
Зодгоҳ ноҳияи Рушон, ҶШС Тоҷикистон, ИҶШС
Кишвар  Тоҷикистон
Фазои илмӣ таърих, таърихи муносибатҳои байналхалқӣ
Ҷойҳои кор Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ
Дараҷаи илмӣ: номзади илмҳои таърих (2015)
Унвонҳои илмӣ дотсент (2019)
Алма-матер Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ
Ҷоизаҳо Аълочии маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон (2023)

Сайнак Парпишоевич Сайнаков (тав. 12.03.1977, деҳаи Дерзуд-Барзуд, ноҳияи Рушон, ҶШС Тоҷикистон, ИҶШС), номзади илмҳои таърих (2015), дотсент (2019). Аълочии маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон (2023).

Зиндагинома

[вироиш | вироиши манбаъ]

Сайнак Парпишоевич Сайнаков солҳои 1983 – 1994 дар мактаби миёнаи № 8 ба номи Назаршо Бозидови ноҳияи Рушон таҳсил намудааст. Солҳои 1995 – 2000 коргари колхози «Наврӯз» - и ноҳияи Рушон буд. Солҳои 2000 – 2005 дар факултети таърихи ДДОТ ба номи Қ. Ҷӯраев таҳсил намуда, онро бо дипломи аъло хатм кардааст. Ғолиби Олимпиадаи ҷумҳуриявии байни донишҷӯёни макотиби олии Тоҷикистон аз фанни таърих дар соли 2005 мебошад. Аз соли 2005 то соли 2007 ассистенти кафедраи таърихи халқи тоҷик, с. 2007 – 2010 аспиранти шуъбаи рӯзонаи кафедраи мазкур, с. 2010 – 2012 ассистент, с. 2012 – 2013 муаллими калони кафедраи таърихи халқи тоҷик ва с. 2013 – 2015 муовини декан оид ба корҳои илмии факултети таърихи Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ буд. Аз соли 2015 то соли 2022 мудири кафедраи таърихи умумӣ ва муносибатҳои байналхалқӣ ва аз соли 2022 то имруз мудири кафедраи таърихи халқи тоҷики [1]факултети таърихи Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ мебошад. Аз соли 2019 ба тариқи ҳамкор дар вазифаи дотсенти кафедраи дипломатия ва муносибатҳои байналмилалии Академияи идоракунии давлатии назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон кор мекунад ва аз январи соли 2020 то январи соли 2024 дар вазифаи ходими пешбари шуъбаи таърихи қадим, асри миёна ва нави Институти таърих, бостоншиносӣ ва мардумшиносии ба номи А. Дониши АМИТ Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон низ фаъолият намудааст.

Фаъолияти илмӣ

[вироиш | вироиши манбаъ]

Муаллифи 100 корҳои нашршуда, аз ҷумла китобҳои дарсӣ, дастурҳои таълимӣ - методӣ, барномаҳои таълимӣ ва мақолаҳои илмӣ - тадқиқотӣ мебошад. Дар таълифотҳояш масъалаҳои таърихи сиёсии халқи тоҷик, таърихнигории мардумшиносии тоҷикон ва масъалаҳои давлатдории Ашкониёнро мавриди баррасӣ қарор додааст. Таҳти роҳбарии ӯ ду докторант (PhD) ва як унвонҷуй рисолаҳои илмиашонро дифоъ намудаанд. Аълочии маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон (2023) мебошад.[2]

Осор

[вироиш | вироиши манбаъ]
  • Масъалаи Помир ва ҳалли он аз нигоҳи Б. Ғафуров // Бобоҷон Ғафуров ва рушди таърихнигории миллӣ. Маводи конференсияи ҷумҳуриявии илмӣ-назариявӣ. Душанбе: Ирфон, 2009. С. 213 – 224.
  • А. А. Бобринской – исследователь истории исмаилизма на Памире // Роль В. В. Бартольда в изучение истории таджикского народа. Сборник докладов международной конференции, посвященной 140 - летию академика В. В. Бартольда. – Душанбе, 2010. – С. 169 – 183.
  • Вклад А. Черкасова в освещение этнографии Памира // Вестник педагогического университета: издание Таджикского государственного педагогического университета им. С. Айни, серия общественных и гуманитарных наук. – Душанбе, 2011. – № 6 (42). – Ч. 1. – С. 121 – 126.
  • Шугнан 80-х годов XIX века в русских расспросных сведениях // Вестник педагогического университета: издание Таджикского государственного педагогического университета им. С. Айни, серия общественных и гуманитарных наук. – Душанбе, 2012. – № 1 (44). – С. 151 – 155.
  • Первые этнографические сведения о Памире в русской историографии // Вестник педагогического университета: издание Таджикского государственного педагогического университета им. С. Айни, серия общественных, гуманитарных и филологических наук. – № 1. (50) – Душанбе, 2013. – С. 143 – 151.
  • Материалы и заметки М. С. Андреева по этнографии ваханцев и ишкашимцев // Вестник педагогического университета: издание Таджикского государственного педагогического университета им. С. Айни, серия общественных, гуманитарных и филологических наук. – № 1. (50). – Душанбе, 2013. – С. 151 – 155.
  • Из истории присоединения Памира к России // Вестник педагогического университета: издание Таджикского государственного педагогического университета им. С. Айни, серия общественных, гуманитарных и филологических наук. – № 3. – (58 – 1). – Ч. 1. – Душанбе, 2014. – С. 88 – 100.
  • Диана // Энсиклопедияи миллии тоҷик. Ҷилди 5. Душанбе, 2017. – С. 570 – 571.
  • Г. А. Арандаренко об этнографии Дарваза // Муаррих. – № 3 (15). – Душанбе, 2018. – С. 96 – 100.
  • Исследование традиционной культуры и быта памирских таджиков дореволюционными русскими учеными-естествоиспытателями // Вклад русской интеллигенции в развитие науки и культуры Таджикистана. Материалы международной научной конференции 17 ноября 2017 г. – Душанбе, 2018. – С. 147 – 156.
  • Муҳорибаи Ҳаррон (Карр): сабабҳо ва натиҷаҳо // Паёми Донишгоҳи омӯзгорӣ. – № 5 (82). – Душанбе, 2019. – С. 262 – 267.
  • О вкладе А. В. Муханова в изучение этнографии Памира // Доклады Академии наук Республики Таджикистан. Отделение общественных наук. – № 4 (008). – Душанбе, 2019. – С. 74 – 77.
  • «Масъалаи Помир» ва ҳалли он аз нигоҳи академик Бобоҷон Ғафуров // Алломаи Машриқзамин. Маводи Конференсияи илмӣ - назариявии «Академик Бобоҷон Ғафуров – мутафаккири бузурги Шарқ» бахшида ба 110 солагии зодрӯзи Қаҳрамони Тоҷикистон аллома Бобоҷон Ғафуров. Хуҷанд: Нури маърифат, 2019. С. 168 – 173.
  • М. С. Андреев в исторической перспективе: обзор книги «Таджики долины Хуф». Отдел культурного наследия и гуманитарных наук УЦА. – Научный доклад № 9. – Бишкек, 2020. – 24 с.
  • M. S. Andreev in historical perspective: Review of Tadzhiki doliny Huf // Department of Cultural Heritage and Humanities Unit of UCA. – Research # 9. – Bishkek, 2020 – 22 p.
  • Мақоми империяи Ҳахоманишиҳо дар муносибатҳои байналхалқии Дунёи Қадим // Идоракунии давлатӣ. Маҷаллаи илмию сиёсии Академияи идоракунии давлатии назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон. – № 4/2 (49). – Душанбе, 2020. – С. 304 – 311.
  • Инъикоси таърихи давлати Порт дар «Тоҷикон» - и академик Б. Ғ. Ғафуров // Паёми донишгоҳи омӯзгорӣ. – № 6 (89). – Душанбе, 2020. – С. 241 – 246.
  • Баъзе масъалаҳои зуҳур ва сатҳи рушди ташкилоти сиёсию давлатдорӣ дар Америка (то давраи Колумб) // Идоракунии давлатӣ. Маҷаллаи илмию сиёсии Академияи идоракунии назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон. – № 3 (47). – Душанбе, 2020. – С. 229 – 234.
  • Фаъолияти илмии кафедраи таърихи умумии ДДОТ ба номи Садриддин Айнӣ дар солҳои 2015 – 2020 (дар ҳисобот ва рақамҳои оморӣ). – Душанбе: ДСРТ, 2021. – 102 с.
  • Ашкониён ва талошҳои онҳо дар барчидани ҳукумати бегонагон дар сарзаминҳои ориёӣ // Паёми донишгоҳи омӯзгорӣ. – № 1 (90). – Душанбе, 2021. – С. 199 – 205. Дар ҳаммуаллифӣ.
  • Муносибатҳои сиёсии Рум ва Порт дар давраи ҳукмронии Октавиан Август // Идоракунии давлатӣ. Маҷаллаи илмию сиёсии Академияи идоракунии давлатии назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон. – № 2 (51). – Душанбе, 2021. – С. 256 – 266.
  • Заметки С. П. Ванновского по этнографии рушанцев // Вестник педагогического университета. № 2 (91). Душанбе, 2021. С. 226-231.
  • Вопросы истории индоариев, ахеменидов, парфян и кушан в трудах Джавахарлала Неру // Вестник педагогического университета. № 3 (92). Душанбе, 2021. С. 239-242.
  • Бозии бузург: рақобати геополитикии Британия ва Россия дар Осиёи Миёна ва таъсири он ба тақдири тоҷикон // Идоракунии давлатӣ. Маҷаллаи илмию сиёсии Академияи идоракунии давлатии назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон. – № 4/1 (53). – Душанбе, 2021. – С. 179 – 188.
  • А. А. Бобринской – исследователь истории исмаилизма на Памире // Вестник педагогического университета. № 5 (94). Душанбе, 2021. С. 220-225.;
  • Заметки С. П. Ванновского по этнографии рушанцев // Вестник педагогического университета. № 2 (91). Душанбе, 2021. С. 226-231.;
  • Баъзе назарҳо оид ба таназзулёбию барҳамхӯрии империяи Ашкониён // Идоракунии давлатӣ. № 3 (57). 2022. С. 256-266.;
  • Сабабҳои таназзул ва суқути шоҳаншоҳии Ашкониён // Муаррих. № 4 (32). Душанбе, 2022. С. 28 -34.
  • Мењистон: таърихи таъсисёбї, фаъолият ва ваколатњои он // Паёми Донишгоњи омўзгорї. № 5 (106). Душанбе, 2023. С. 221 – 226.
  • Место военно-административных представителей России в освещении этнографии Памира в начале XX века // Вестник педагогического университета. № 4 (105). Душанбе, 2023. С. 192 – 196.
  • Краткий обзор сочинений античных авторов по истории Парфии // Историк (научно-теоретический журнал). № 1 (33). 2023. С. 101 – 108.[3]
  • Нигоње ба масъалањои сохтори давлатї ва љамъиятии Сосониён // Маводи конференсияи илмї-назариявии байналмилалї дар мавзўи “Љойгоњи Сосониён дар таърих ва тамаддуни умумиљањонї” бахшида ба 1800-солагии таъсисёбии давлати Сосониён. Душанбе: ДДОТ ба номи С. Айнї, 26 апрели соли 2024. С. 166-173.
  • Муҳорибаи назди Нисибин миёни шоњаншоњии Ашкониён ва империяи Рим (соли 217) // Муаррих (Маљаллаи илмї-назариявї). № 3 (35). Душанбе, 2023. С. 5 – 14.
  • Теодор Моммзен – муњаќќиќи таърихи шоњаншоњии Ашкониён // Паёми Донишгоњи миллии Тољикистон. Бахши илмњои таърих ва археология, фалсафа ва педагогика. ISSN 2074-1847. № 12. Ќисми 2. 2023. С. 55 – 65.
  • Масъалањои мубрами таърихи шоњаншоњии Ашкониён. Душанбе: Матбааи ДДОТ ба номи С. Айнї, 2024. 156 с.
  • К вопросу о Мегистане – парфянском представительном органе // Вестник Таджикского национального университета. № 8. 2024. С. 17 – 23.
  • Тавсифи таърихї-љуѓрофии Рушон // Паёми Донишгоњи миллии Тољикистон. № 9. 2024. С. 77 – 84.
  • Счет времени и календарно-традиционные праздники рушанцев (в кратком изложение) // Вестник педагогического университета. № 4 (111). С. 199-202. (в соавторстве).

Китобҳои дарсӣ

  • Муборизаи халқи тоҷик ба муқобили истилогарони муғул. Маводи таълимӣ. – Душанбе, 2011. – 72 с.
  • Таърихи Россия (охири асри XVII - ибтидои асри XX). – Душанбе, 2014. – 254 с.
  • Таърихнигории давраи нави мамлакатҳои Европа ва Америка. – Душанбе, 2018. – 180 с.
  • Таърихи муносибатҳои байналхалқӣ. – Душанбе, 2020. – 650 с.
  • Таърихи Россия дар давраи империя. – Душанбе, 2021. – 345 с.
  • Таърихнигории таърихи наву навтарини мамлакатҳои хориҷӣ (Европа ва Америка). Дастури таълимӣ-методӣ. – Душанбе, 2021. – 405 с.
  • Таърихи муносибатҳои байналхалқӣ. Нашри дуюм. – Душанбе, 2024. – 666 с.

Пайвандҳо

[вироиш | вироиши манбаъ]

Эзоҳ

[вироиш | вироиши манбаъ]
  1. ↑ Донишномаи Донишгохи омузгори.
  2. ↑ Сайнак Парпишоевич Сайнаков(пайванди дастнорас)
  3. ↑ Сайнак Парпишоевич Сайнаков. 31 июли 2023 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 13 августи 2023.
Баргирифта аз "https://tg.wikipedia.org/w/index.php?title=Сайнак_Сайнаков&oldid=1414559"