Селоб
Селоб ‖ Сайлоб (форсӣ: سيلاب) оби тезу тунд ҷоришавандаи борони сел; оби тунду тез, оби сел, обе, ки бар асари баланд шудани оби дарёҳо ва дар кӯҳу даштҳо аз сабаби боронгарӣ ё офати дигар (канда шудани сад, об шудани яхҳо) пайдо мешавад; маҷ. он чи бо суръату қувват ба ҳеч мамониат нигоҳ накарда зоҳир мешавад; селоби хашм, селоби ғазаб, селоби ғам.[1]
Пайвандҳо[вироиш | вироиши манбаъ]
|
Ин мақолаи хурд аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед. Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад. |