Сироҷиддин Пардаев

Сироҷиддин Пардаев
Сироҷиддин Пардаев
	Сироҷиддин Пардаев
Таърихи таваллуд	18 март 1962 (62 сол)
Зодгоҳ	ноҳияи Сариосиё ҶШС Ӯзбекистон
Кишвар	Тоҷикистон
Фазои илмӣ	муносибатҳои байналмилалӣ
Ҷойҳои кор	Донишкадаи давлатии омӯзгории шаҳри Душанбе ба номи Т. Г. Шевченко, Донишгоҳи славянии Русияву Тоҷикистон
Дараҷаи илмӣ:	номзади илмҳои сиёсатшиносӣ
Унвонҳои илмӣ	дотсент
Алма-матер	Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ
Ҷоизаҳо	«Аълочии маорифи Тоҷикистон» (2002)

Сироҷиддин Аҳмадович Пардаев (тав. 18.03.1962, ноҳияи Сариосиё, ҶШС Узбакистон) — олим, сиёсатшинос, номзади илмҳои сиёсӣ (1998), дотсент (2002). «Аълочии маорифи Тоҷикистон» (2002)

Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]

Сироҷиддин Пардаев солҳои 1985—1991 дар факултети филологияи русӣ Донишкадаи давлатии омӯзгории шаҳри Душанбе ба номи Т. Г. Шевченко таҳсил намудааст.

Солҳои 1991—1993 ассистенти кафедраи сиёсатшиносии Донишкадаи давлатии омӯзгории шаҳри Душанбе ба номи Т. Г. Шевченко ,
Солҳои 1993—1994 коромӯз- тадқиқотчии шуъбаи этнологияи Институти фалсафа ва ҳуқуқи АИ Тоҷикистон,
Солҳои 1994—1997 аспиранти кафедраи сиёсатшиносии донишгоҳи омӯзгорӣ буд.
Аз соли 1997 то 2015 муаллими калон ва дотсенти кафедраи сиёсатшиносии Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ буд.
Аз соли 2015 дотсенти кафедраи муносибатҳои байналмилалӣ ва дипломатияи Донишгоҳи славянии Русияву Тоҷикистон мебошад.^[1]

Сироҷиддин Пардаев муаллифи 3 асар ва зиёда аз 20 мақолаҳои илмӣ ва илмию методӣ аст. Дар таълифотҳояш масъалаҳои глобалии экологӣ, муносибатҳои миллӣ, ташаккули давлати ҳуқуқӣ, демократикунонии ҷомеа ва рушди ҷомеаи шаҳрвандиро баррасӣ намудааст. Мунтазам бо маърӯзаҳои илмӣ дар конфронсҳои ҷумҳуриявӣ ва байналмилалӣ баромад мекунад. Узви Шӯрои минтақавӣ оид ба ҳимояи рисолаҳои номзадӣ дар бахши сиёсатшиносӣ дар Донишгоҳи миллии Тоҷикистон мебошад. Бо нишони сарисинагии «Аълочии маорифи Тоҷикистон» (2002) қадр карда шудааст.

Осор[вироиш | вироиши манбаъ]

Некоторые особенности формирования политической культуры в условиях демократизации общественной жизни (к постановке вопроса), Д., 1997;
Тарбияи донишҷӯён дар рӯҳияи Ваҳдати миллӣ ва эҳёи Тоҷикистон, Д., 1998;
Идеяи миллӣ — ҳамчун асоси бунёди ҷомеаи навин дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, Д., 2006;
Особенности становления внешней политики суверенного Таджикистана и его связи со странами СНГ (бо ҳаммуаллифӣ), Д., 2007;
Особенности приобретения национальной независимости и суверенитета таджикского народа // Вестник ТГПУ, № 4, 2001. ва диг.

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

↑ РТСУ, Кафедра «Международных отношений и дипломатии». 24 июни 2018 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 30 июни 2018.

Пайвандҳо[вироиш | вироиши манбаъ]

[1] РТСУ, Кафедра «Международных отношений и дипломатии». 24 июни 2018 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 30 июни 2018.

[1]