Усули дин
Усули дин пояҳои эътиқодӣ дин аст, ки ба эътиқоди шиъӣон нахуст бояд ба онҳо эмон оварад ва сипас ба Фуруъӣи ки аз он бар хостаст Поӣбанд буд. Усули дини марбӯт ба эътиқод аст ва Фуруъ дин марбӯт ба амали. Усули дин аз назари аҳли суннат, тавҳид, набувват ва маъод, ва аз назари шиъаи адл ва имомати низ изофа мегардад пояҳои эътиқодии адёнро шомили Мишавад; ва дар забонҳо, замонҳо ва ақвоми мухталифи сувари Мутафовети ба худ гирифтаст.
Эътиқод
[вироиш | вироиши манбаъ]Эътиқод ба усӯли дайни бояд аз рӯй таҳқиқ бошад, наи тақлид. касе ки ба усули дини эътиқоди надорад, аз дин берун аст. дар оғози бархе аз Рисолаҳои Амаля аз усули дин сухан рафтаст. тавҳид , набувват ва маъод усули муштараки дини исломанд ва ду асли имомат ва Адл аз мусламот мазҳаби шиъанд(усули мазҳаби) ва ҳар кас ба онҳои эмони надорад аз мазҳаби шиъа берун аст гар чи аз исломи беруни нест.
Усули дин назди ташайюъ
[вироиш | вироиши манбаъ]Усули дин дар назди шиъа панҷ аст:
- Тавҳид: ба маънои ягонагии худованд мутаъол аст.
- Набуват: ба маънои паёмбарии Муҳамади буни абдулло ва дигари паёмбарон илоҳӣ аст.
- Маъод : ба маъно он аст, ки рӯзии ҳамаи мукаллафон барои бозхост ва ҳисоб дар пешгоҳи илоҳии гирд ҳам меоянд ва ҳар кас ба подош ва кайфари хеши маии расади. дар воқеъи ин рӯзи ҳамон қиёмат аст.
- Адл : ба маъно он аст, ки афъоли худованди мутаъол аз сари додгари ва шойистагӣ аст ва ба ҳечи каси ситами намекунад ва ҳар чизро дар ҷоии хеш нигаҳ медорад ва бо ҳар мавҷӯдӣ, чунонкӣ шоистааст рафтор мекунад.
- Имомат : ба ин маъно ки пас аз паёмбари исломи давоздаҳ имоми маъсӯми мансаби хилофат ва имоматро бар уҳда доранд ва онони мансуби худованди мутаъоланди.
Усули дин назди аҳли суннат
[вироиш | вироиши манбаъ]Усули дин ва ҳамчанин Фуруъ дин назди Аҳли сунат ҳамон аркон исломи суни аст. Яъни Шаҳодатин(Туҳид ва набуват), намоз, руза, закот, ҳаҷ