Хамир

Хамир — маҳсули таркиби орд ва об аст, ки аз он барои таҳияи нон ва ширинӣ истифода мешавад. Маъмулан дар ҳангоми таҳияи хамир ба он хамирмоя изофа мешавад; хамирмоя дар воқеъ хамири турш ҳовии махмур аст, ки боиси варам кардани хамир мешавад, ки ба навбаи худ боиси беҳтар шудани нон мешавад. Ба хамире, ки бидуни истифода аз хамирмоя таҳия шуда бошад, фатир мегуянд. Вожаи ъамир барои тавсиф кардани сойр маводе, ки қавоми шабеҳ ба хамир дошта бошанд ҳам ба кор меравад. Ба унвони намуна метавон ба хамирдандон ишора кард, ки таркиби кимёӣ аст, ки қавоми хамирӣ дорад. Дар матуни қадимии форсӣ низ аз хамир ба ин маъно истифода шуда. Носири Хусрав дар байти аз сафти «хамир» барои тавсифи оҳан гудохта ки нарм мешавад истифода мекунад

Яке савр будӣ чу оҳан қавӣ

Таро сарв чанбар шуд оҳан хамир