Хоҷа Амирхон
| Навъи фаъолият: | шоир |
|---|---|
Амир (Хоҷа Амирхон; с. тав. ва ваф. номаълум) — шоири тоҷик (а. 16 — ибт. а. 17).
Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]
Дар Самарқанд таваллуд ёфта ба камол расидааст. Ба Ҳиндустон рафт ва ба кори эҷодӣ машғул шуд. Нигорандаи тазкираи «Нештари ишқ» Ҳусайнқулихони Азимободӣ Амирро чун амири иқлими сухандонӣ ва некӯбаёнӣ ёд кардааст. Мавзӯи ашъораш ишқу вафо, танқиди беадолатиҳои замон ва ғ. мебошанд.
Намунаи ашъор[вироиш | вироиши манбаъ]
Абёти зерин аз сурудаҳои ӯянд:
- Гуфтамаш: «Ҳаст туро меҳр ба мо?» Гуфт, ки: «Нест!»
- Доғи ин рашки ниҳонам, ки чаро гуфт, ки: «Нест!»
- Гуфтам: «Аз ҳоли Амират хабаре ҳаст оё?»
- Чин ба абрӯ бификанду ба адо гуфт, ки: «Нест».
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]
- А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — 608 с. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.