Шариф Аминов
Таърихи таваллуд | 11 феврал 1962 (62 сол) |
---|---|
Зодгоҳ | Душанбе |
Кишвар | Тоҷикистон |
Фазои илмӣ | кишоварзӣ |
Дараҷаи илмӣ: | номзади илмҳои кишоварзӣ |
Унвонҳои илмӣ | дотсент |
Алма-матер | Донишгоҳи миллии Тоҷикистон |
Шариф Раззоқович Аминов (11.02.1962, Душанбе) — хокшинос, номзади илмҳои кишоварзӣ (1993).
Зиндагинома
[вироиш | вироиши манбаъ]Шариф Аминов Техникуми Ин.-ути тадқ. илмии хокшиносии Тоҷикистон (1979–1981; 1983–1987). Шуъбаи шабонаи факултаи биолиологияи УДТ ба номи В.И. Ленинро хатм кардааст (1987). Корманди хурди илмӣ ва дар айни замон аспиранти ИТИ хокшиносӣ (1988–91). Дар мавзӯи «Тағйир ёфтани ҳосилхезии замини (хоки) ҷигариранги карбондори замини лалмии Тоҷикистон ҳангоми татбиқи тадбирҳои зиддиэрозӣ ва нуриҳо» рисолаи номзадӣ дифоъ кардааст (1993). Корманди калони илмии ИТИ хокшиносии Тоҷикистон (1994–2013). Дар ин байн фак. менеҷменти ИСХТ-ро ғоибона (2006) ва докторантурои Ин.-ути хокшиносии Академияи илмҳои кишоварзии Тоҷикистонро хатм кардааст (2010–2013). Аз с. 2013 – муд. шуъбаи ҳифзи хок аз эрозияи Академияи илмҳои кишоварзии Тоҷикистон Муаллифи беш аз 25 таълифоти илмӣ.
Ҷоизаҳо
[вироиш | вироиши манбаъ]Бо Ифтихорномаи Фахрии Президиуми Совети Олии СССР, медалҳои «Барои хидмати шоиста», «Ҷанговари башардӯст»-и РДА, «70-солагии Қувваҳои Мусаллаҳи СССР», «50- ва 60-солагии Ғалаба дар ҶБВ-ии соли 1941–1945», «Ветерани ҷанги Афғонистон», нишонҳои «Барои иҷрои қарзи башардӯстона», «20-солагии аз хоки Афғонистон баромадани Қувваҳои Мусаллаҳи советӣ» мукофотонида шудааст.[1]
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Аз асл ба насл. — Душанбе, 2019. — 215 с. (тоҷ.). ISBN 978-99947-958-2-6
- Pages which use a template in place of a magic word
- Зодагони 11 феврал
- Зодагони соли 1962
- Шахсиятҳо аз рӯи алифбо
- Зодагони шаҳри Душанбе
- Номзадҳои улуми кишоварзӣ
- Олимон аз рӯи алифбо
- Олимони Тоҷикистон
- Омӯзгорон аз рӯи алифбо
- Омӯзгорони Тоҷикистон
- Кишоварзишиносони Тоҷикистон
- Олимони Академияи илмҳои кишоварзии Тоҷикистон
- Дорандагони унвонҳои фахрӣ аз Тоҷикистон