Яздгирди III
Зоҳир
(Тағйири масир аз Яздигурди III)
| |
16 июн 632 — 651 | |
Пешгузашта | Бӯрондухт |
Ҷонишин | Усмон ибни Аффон |
|
|
Таваллуд |
624 |
Даргузашт |
652 |
Дудмон | Хонадони Сосон |
Падар | Шаҳриёр |
Фарзандон | Пирӯзи III, Баҳроми VII ва Шаҳрбону |
Эътиқод | маздаясно |
Парвандаҳо дар Викианбор |
Яздгирди III, Яздигурди III (624, Истахр[d] — 652, Марв) — охирин шоҳаншоҳи Эрону Анэрон аз дудмони Соcонӣ, писари Шаҳриёр ва набераи Хусрави Парвизу ҳамсараш Ширин.
Ба қавле вай ҳангоми бар тахт нишастан 8 сол дошт ва ба муддати нуздаҳ сол подшоҳӣ кард. Ҳамлаи мусулмонон ба Эрон дар замони подшоҳии ӯ рух дод, ки ба тасхири Тайсафун ва тақрибан саросари қаламрави Соcониён ва шикасту оворагии Яздгирди III анҷомид. Яздгирд дар натиҷаи хиёнати гурӯҳе аз зердастонаш перомуни Марв дар осиёбе кушта шуд.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Дашков С. Б. Цари царей — Сасаниды. История Ирана III—VII вв. в легендах, исторических хрониках и современных исследованиях. — М.: СМИ-АЗИЯ, 2008. — 352 с. — ISBN 978-5-91660-001-8.
- Дьяконов М. М. Очерк истории Древнего Ирана. — М.: Издательство восточной литературы, 1961. — 444 с.