Ғайбат
Ғайбат (форсӣ: غیبت, аз ар. غِيبَةٌ — «бадгӯӣ, туҳмат») — ғоибона маҳкум шудан, суханҳои бофта дар бораи шахс, хоҳиши фаҳмидани сирри шахсии ягон шахс барои ошкор кардани он. Ғиёбат — «дар ғоибона дар бораи шахс суханҳои бад ва таҳқиромез гуфтан, аз паси ӯ маҳкум кардан, танқид кардан». Ин вожа бо вожаи ғайб як реша дорад – «номаълум, ниҳон». Дар Қуръон ва ҳадиси паёмбар Муҳаммад (с) мафҳуми ғайбат бештар ба хӯрдани гӯшти мурда ташбеҳ дода мешавад.
|
Эй касоне, ки имон овардаед! Аз гумонҳои зиёд худдорӣ кунед, зеро баъзе гумонҳо гуноҳ аст. Бар якдигар ҷосусӣ макунед ва аз паси якдигар бадгӯӣ накунед. Оё касе аз шумо аз хӯрдани гӯшти бародари мурдаи худ ҳаловат мебарад, агар аз он нафрат дошта бошед? Аз Худо битарсед! Албатта Худо тавбаҳоро қабулкунанда ва меҳрубон аст! | 
|
Ҳар сухан дар бораи шахси ғоиб, ки ба ӯ писанд наояд, ҳатто агар дуруст бошад ҳам, ғайбат ҳисобида мешавад [1] [2].
Дини ислом ин аъмолро манъ карда, аз нопоктарин аъмол медонад. Ғайбат яке аз бузургтарин гуноҳҳои ислом аст[сарчашма оварда нашудааст 255 рӯз]</link></link> .
Ғайбат танҳо дар мавридҳои зерин иҷозат дода мешавад:
- Ҳангоми додани шаҳодат дар додгоҳ;
- Дар сурате, ки одам аз беадолатии ким-кадом истибдод азоб мекашад;
- Агар шахсе маҳкум карда шавад, ки комилан ошкоро, бидуни шармсорӣ аз ҷомеа амалҳои гуноҳро содир мекунад [3] .
Ҳамчунин нигаред
[вироиш | вироиши манбаъ]- Тӯҳмат
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Сплетни «гыйбат»(пайванди дастнорас — таърих). 25 Январ 2013 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 26 октябри 2013.
- ↑ Сплетня как форма людоедства(пайванди дастнорас — таърих). 25 Январ 2013 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 11 октябри 2011.
- ↑ Али-заде, 2007.
Пайвандҳо
[вироиш | вироиши манбаъ]- Ализаде А. А. Гыйбат // Исламский энциклопедический словарь. — М. : Ансар, 2007. — ISBN 978-5-98443-025-8. (CC BY-SA 3.0)
- Камаль Эль Зант Аль-гыйба — хула // Нравы мусульманина. Часть 2