Ғофили Мозандаронӣ

Ғофили Мозандаронӣ

Ғофили Мозандаронӣ (форсӣ: غافل مازندرانى‎; қарни XVII) — шоир, дабир ва хаттоти форсизабони Ҳиндустон.

Зиндагинома

Аз зод­го­ҳаш — Мозандарон дар замони ҳукмронии Аврангзеби Оламгир (1658−1707) ба Ҳиндустон рафт. Ба сабаби дар ин­шо­пар­до­зӣ «ягонаи замона» будан дабири хоссаи Аврангзеби Оламгир гардид. Аврангзеб ба ӯ унвони «Рав­шан­рақам» дода буд. Соҳиби тазкираи «Миръоту-л-олам» (таълифаш 1667) Бахтовархон, ки бо ӯ робитаи дӯстӣ доштааст, аз Ғофили Мозандаронӣ ҳам­чун «ҷавони мустаид» ном бурдааст. Мувофиқи маълумоти Му­ҳам­мадафзали Сархуш дар тазкираи «Ка­ла­моту-ш-шу­аро» «дар хатти насху настаълиқ назир надошт ва дар хутути дигар мисли сулсу райҳону риқоъ ва ғайра бемисл буд». Аз эҷодиёташ абёти пароканда тавассути таз­кираҳои «Мир­ъо­ту-л-олам» (4 байт) ва «Каламоту-ш-шуа­ро» (16 байт) бо­қӣ мондааст.

Ин рубоиҳо аз ӯянд:

Чун пир шудӣ, кори ҷавон натвон кард,
Пирист на кофарӣ, ниҳон натвон кард.
Дар зулмати шаб ҳар он чи кардӣ, кардӣ,
Дар равшании рӯз ҳамон натвон кард.

Аз гармии ишқ баҳру бар месӯзад,
Сабри дилу тоқати ҷигар месӯзад.
Ишқ офати зуҳди хушку домони тар аст,
Оташ чу гирифт, хушку тар месӯзад.

Адабиёт

• Ғофили Мозандаронӣ / З. Fаффорова // Ғ — Дироя. — Д. : СИЭМТ, 2016. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 5). — ISBN 978-99947-33-67-5.