Ҳушёрӣ

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод

Ҳушёрӣ — тавре ки Созмони Умумиҷаҳонии Тандурустӣ муайян кардааст — худдории доимӣ аз машрубот ва дигар моддаҳои психоактивӣ мебошад[1]

Ҳушёрӣ ба маънои маҷозӣ маънои бо ақли солим аз худфиребӣ, иллюзияҳо («ҳушёрӣ дар фикркунӣ», «ҳушёрии ақл») озод будан аст [2] [3] .

Мубориза бо майзадагӣ[вироиш | вироиши манбаъ]

Дар СССР[вироиш | вироиши манбаъ]

Маркаи почтаи СССР 1985 «Ҳушёрӣ — меъёри ҳаёт».

Дар Русия борҳо маъракаҳои ҷамъиятӣ ва давлатӣ барои мубориза барои ҳушёрӣ ба вуҷуд омадаанд. Аввалин маъракаи муборизаи зидди майзадагй дар СССР дар соли 1958 бо карори КМ КПСС ва Ҳукумати Советӣ «Дар бораи пурзур намудани мубориза ба муқобили бадмастӣ ва ба тартиб андохтани кор дар савдои нӯшокиҳои спиртӣ» cap шуда буд. [4] . Маъракаи навбатии зидди майзадагӣ соли 1972 бо қарори Совети Вазирони СССР «Дар бораи чораҳои пурзур намудани мубориза ба муқобили бадмастӣ ва майзадагӣ» cap шуда буд. [5]

Маъруфтарин маъракаи зидди майзадагии Михаил Горбачёв буд . 7 май соли 1985 КМ КПСС «Дар бораи чораҳои бартараф намудани бадмастӣ ва майзадагӣ» ва Совети Вазирони СССР «Дар бораи чораҳои барҳам додани бадмастӣ ва майзадагӣ, барҳам додани майпарастӣ» қабул карда шуданд, ки тамоми ҳизб, органҳои маъмурӣ ва қонунбарор вазифадор кард, ки муборизаро ба муқобили бадмастӣ ва майзадагӣ қатъиян ва дар ҳама ҷо пурзур намоянд. Маъракаи расман ба қайд гирифташуда фурӯши машруботи спиртӣ ба ҳар сари аҳолӣ дар солҳои 1985-1987 беш аз 2,5 маротиба коҳиш ёфт, таваллуднокӣ ва фавт коҳиш ёфт, давомнокии умри мардон 2,6 сол афзоиш ёфт ва дар тамоми таърихи Русия ба ҳадди максималӣ расид, ҷинояти умумиро ба таври назаррас коҳиш дод [6] . Дар оянда маъракаи зидди майзадагӣ барбод рафт, вале дар баробари ин ташкилоти чамъиятии «Иттифоқи мубориза барои ҳушёрии халқ» ташкил карда шуд.

Дар ислом[вироиш | вироиши манбаъ]

Ислом истифодаи ҳар гуна маводи масткунандаро дар ҳар миқдор манъ кардааст [7] [8] . Аз нуқтаи назари Ислом, машрубот мисли дигар маводи масткунанда, аз ҷумла маводи мухаддир ҳаром аст.

Ҳар гуна доруи масткунанда дар арабӣ Ҳамр номида мешавад ва барои мусалмонон комилан ҳаром аст [7] . Аз ҷумла, Муҳаммад (с) «бо мақсадҳои табобатӣ истеъмоли машруботро, ҳар қадар фаврӣ ва зарурӣ бошад, маъқул намедонист» . Дар Қуръон чанд ояте омадааст, ки ба зарар ва ҷоиз будани моддаҳои масткунанда ишора мекунанд.

Туро аз шароб ва қимор савол мекунанд. Бигӯ: «Дар ин ҳарду гуноҳи калон ва барои мардум нафъҳост ва (лекин) гуноҳи ин ҳарду аз фоидаи ин ду калонтар аст». Ва туро савол мекунанд, ки чӣ чизро нафақа кунанд? Бигӯ: «Зиёдатиро», ҳамчунин Аллоҳ барои шумо оятҳои Худро баён мекунад бошад, ки шумо андеша кунед, (Қуръон 2:219)

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]