Абулбаракоти Насафӣ
Намуди зоҳир
| Абулбаракоти Насафӣ | |
|---|---|
| араб. ар. أبو البركات النسفي | |
| Иттилооти инфиродӣ | |
| Касб, шуғл: | илоҳиётшинос, муфассир |
| Таърихи таваллуд: | 1240 |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 1310[1][2] |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Эътиқод: | ислом, суннӣ ва мотуридӣ[d] |
| Самти фаъолият: | фиқҳ |
| Осор: |
Феҳрист
|
Абулбаракот Ҳофизуддини Насафӣ (1240, Насаф — 1310, Бағдод) — муфассир, муҳаддис ва фақеҳи ҳанафии форс-тоҷик, муаллифи «Мадорику-т-танзил», «Канзу-д-дақоиқ» ва «ал-Вофӣ».
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (фр.): платформаи додаҳои боз — 2011.
- ↑ https://wikidata-externalid-url.toolforge.org/?p=8034&url_prefix=https://opac.vatlib.it/auth/detail/&id=495/35450 (ингл.)