Ахлоқу-н-набӣ

Унсури холии Викидода

Ахлоқу-н-набӣ (ар. اخلاق النبی‎) — асари яке аз фозилон Ҳофиз Абумуҳаммад Абдуллоҳ ибни Ҳайёни Исфаҳонӣ роҷеъ ба таърих. Дар садаи XI таълиф шудааст. Дар он дар бораи шарҳи ҳол, одобу рафтор ва аъмоли Пайғамбари ислом (с) ва он чи ба ӯ нисбат дошт (зану фарзанд, либос, асп, астар (хачир) ва мутааллиқоти дигар) иттилоъ дода шудааст. «Ахлоқу-н-Ннабӣ» яке аз маъхазҳои аҳли таҳқиқ маҳсуб мешавад. Соли 1378 ҳ. қ. дар Миср аз чоп баромадааст.

Адабиёт

• محمد علی طبری. زبدةالاثار. تهران، ۱۳۷۲

Сарчашма

• Асос — Боз. — Д. : СИЭМТ, 2013. — 664 с. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 2). — ISBN 978-99947-33-52-4.