Григорий Айзикович
| Григорий Айзикович | |
|---|---|
| Иттилооти асосӣ | |
| Таърихи таваллуд | 7 ноябр 1917 |
| Зодгоҳ | Свердловск |
| Таърихи даргузашт | 15 август 1986 (68 сол) |
| Маҳалли даргузашт | Душанбе |
| Кор ва дастовардҳо | |
| Ҷоизаҳо | Грамотаҳои Фахрии Президиуми Совети Олии ҶШС Тоҷикистон сазовор гардидааст. |
Григорий Айзикович Юревич (7 ноябри соли 1917, шаҳри Свердловск — 15 августи соли 1986, Душанбе) — меъмор, Меъмори хизматнишондодаи ҶШС Тоҷикистон (1977).
Зиндагинома
[вироиш | вироиши манбаъ]Хатмкардаи факултети меъморию сохтмони Институти политехникии шаҳри Тошканд (1948). Дар муассисаҳои лоиҳакашии Тошканд (1948 – 1951) ва Ленинград (1951 – 1956) кор кардааст. Солҳои 1956 – 1968 сармеъмори лоиҳаҳо ва мудири шуъбаи лоиҳакашии таҷрибавӣ, 1968 – 1978 сармеъмор ва сармутахассиси Институти лоиҳакашии «Тоҷикгипрострой» буд. Дар факултети меъмории Институти политехникии Тоҷикистон дарс додааст (1962 – 1978). Айзикович дар равнақи санъати меъмории муосири тоҷик саҳми босазо гузоштааст. Лоиҳаи чандин бинои маъмурию маданӣ ва истиқоматии шаҳри Душанбе ба қалами ӯ тааллуқ доранд. Меҳмонхонаи «Пойтахт» (1963 – 1965), бинои нави ДДОТ (1975), «Хонаи дӯстии Халқҳо» (1975) аз ҷумлаи онҳоанд. Дар тарбияи меъморониҷавони тоҷик хидмати арзанда намудааст.
Ордену ҷоизаҳо
[вироиш | вироиши манбаъ]Бо орденҳои «Нишони Фахрӣ», «Ситораи Сурх» ва Грамотаҳои Фахрии Президиуми Совети Олии ҶШС Тоҷикистон сазовор гардидааст.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]Сарчашма
[вироиш | вироиши манбаъ]- Айзикович Юревич Григорий // А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.