Довуд ибни Муҳаббар
| Довуд ибни Муҳаббар | |
|---|---|
| Иттилооти инфиродӣ | |
| Таърихи даргузашт: | 851 |
| Маҳалли даргузашт: | |
Фаъолияти динӣ |
|
 Вироиши Викидода | |
Довуд Ибни Муҳаббар (Муҳаббир Ибни Қаҳзам Ибни Сулаймони Тоӣ; ? - 821, Бағдод) — муҳаддис ва фақеҳи ҳанафии аҳли Басра.
Зиндагинома
[вироиш | вироиши манбаъ]Довуд пас аз таҳсили ҳадис ба шаҳри Аббодон рафт ва муддате бо суфиён нишаст. Вай дар ин муддат иштиғол бо ҳадисро канор гузошт ва пас аз бозгашт ба Бағдод боз ба ривояти ҳадис пардохт. Асҳоби ҷарҳу таъдил дар бораи вай ихтилофи назар доранд ва аксари онҳо, бамонанди Аҳмад ибни Ҳанбал, Ибни Ҳиббон ва дигарон вайро дар ривояти ҳадис заъиф гуфтаанд, вале Яҳё ибни Маъин зимни пазириши иштибоҳоти вай дар ривояти ҳадис ӯро ровии муътамаде донистааст, ки дар нақли ривоятҳои заъиф тааммуд (қасди амдӣ)-е надошта ва ба сабаби дур мондан аз амри ҳадис бо ҳамнишинӣ ба суфиён ва бар асари таъсири мусоҳабат бо муътазилиён дучори хатоҳои зиёде дар ривояти ҳадис шудааст.
Осор
[вироиш | вироиши манбаъ]Аз Довуд танҳо китобе бо номи «ал-Ақл», ки маҷмӯае аз аҳодисро дар бораи фазилати ақл дар бармегирад, бар ҷой мондааст.
Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- سید غلامرضا تهامی، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام. – تهران، 1387 ش
- دانشنامه جهان اسلام (17) - تهران، 2012
- محمد علی مدرس تبریزی، ریحانةالادب فی تراجم المعروفین بالکنیة واللقب، جلد اول. – تهران، 1374 ش
- دائرة المعارف فارسی. – تهران، 1387 ش
- عمر رضا کحالة، معجم المؤلفین. - بیروت، 1993