Ибни Хафифи Шерозӣ
Зоҳир
Ибни Хафифи Шерозӣ | |
---|---|
араб. ар. أَبُو عبد الله مُحَمَّد بن خَفِيف بن إسفكشاذ الضَّبِّيّ الشيرازي | |
Иттилооти инфиродӣ | |
Касб, шуғл: | муҳаддис, ориф |
Таърихи таваллуд: | 882 |
Зодгоҳ: | |
Таърихи даргузашт: | 982 ё 982[1] |
Кишвар: | |
Вироиши Викидода |
Ибни Хафифи Шерозӣ (форсӣ: شیخ ابو عبداله محمد ابن خفیف بن اسکشفاذ شیرازی; 882, Шероз — 982 ё 982[1])[2] — шайх, сӯфӣ, ориф ва муҳаддиси форс-тоҷик, бунёнгузори силсилаи хафифия, муаллифи «Шарафу-л-фақр», «ал-Фусул фӣ усул», «ал-Муътақиду-л-сағир ва-л-кабир»[3].
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ 1.0 1.1 Deutsche Nationalbibliothek Record #120070545 // Общий нормативный контроль (GND) (нем.) — 2012—2016.
- ↑ Cook, Michael Allan (2010). The new Cambridge history of Islam. Cambridge: Cambridge university press. ISBN 978-0-521-51536-8.
- ↑ Cook, Michael Allan (2010). The new Cambridge history of Islam. Cambridge: Cambridge university press. ISBN 978-0-521-51536-8.