Манзур Ҷалилов

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Манзур Ҷалилов
Манзур Раҳимович Ҷалилов
Таърихи таваллуд 1933(1933)
Зодгоҳ 1994
Фазои илмӣ академик,олим

Манзур Раҳимович Ҷалилов — доктори илмҳои геология ва минералогия (1974). Академики АИ ҶШС Тоҷикистон (1991), Арбоби шоистаи илми Ҷумҳурии Тоҷикистон.

Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]

Манзур Раҳимович Ҷалилов Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ба номи В.И.Ленинро хатм намудааст (1956), ихтисос – «геология». Самтҳои асосии фаъолияти илмӣ: стратиграфияи русубҳои депрессияи Тоҷикистон ва ноҳияҳои ҳамсоя, систематика, экология, тақсимоти палеозоогеографии гастроподи регзор ва давраҳои рушди онҳо. Мудири шуъбаи палеонтология ва стратиграфияи Институти геология (1978-1994), директори Институти геология (1988-1994), саркотиби илмии АИ Тоҷикистон (1989-1991), ноиби президент, раиси Шуъбаи илмҳо оид ба замини АИ Тоҷикистон (1991-1994).

Ҷоизаҳо[вироиш | вироиши манбаъ]

  • Бо ордени «Нишони Фахрӣ»,
  • медалҳои «Барои меҳнати шоён. Ба муносибати 100-солагии рӯзи таваллуди В.И.Ленин»,
  • «Ветерани меҳнат»,
  • Ифтихорномаи Раёсати Шӯрои Олии ҶШС Тоҷикистон тақдир шудааст.[1]

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

  1. Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон. Ҳайати шахсӣ. – Душанбе: Дониш, 2011. - 216 с

Пайвандҳои беруна[вироиш | вироиши манбаъ]