Муваҳҳидун
| Таърихи таъсис | 1121 |
|---|---|
| Макони амал | Андалусия[1] ва Iberian Peninsula[d][1] |
| Organization directed by the office or position | Хилофати Муваҳҳидун[d] |
| Кишвар | |
| Навъи ҳукумат | подшоҳӣ |
| Пули миллӣ | динор[d][2] |
| Пеш аз | Муробитун |
| Масоҳат |
|
 | |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Муваҳҳидун (ар. الموحّدون) — сулола ва давлати феодалӣ (1121/ 1122 – 1269). Дар натиҷаи рақобати динию амалиёти сиёсии қабилаҳои барбари Африқои Шимолӣ ба муқобили Муробитун ба вуҷуд омадааст. Асосгузор ва пешвои ҳаракат Ибни Тумарт, худои ягонаро мепарастид. Тақрибан солҳои 1221 – 22 Муваҳҳидун бар зидди Муробитун қиём карданд. Ибни Тумарт худро маҳдӣ эълон намуд. Баъди марги Ибни Тумарт (1128) ҳамкори наздиктарини вай Абдулмӯъмин халифаи Муваҳҳидун шуд. Таҳти роҳбарии ӯ Муваҳҳидун соли 1146 Марокашро забт намуда, Муробитунро торумор кард ва дар тамоми Африқои Шимолӣ ва Испанияи Ҷанубӣ давлати бузурги худро ташкил дод. Дар садаи XIII ҳокимияти Муваҳҳидун таназзул ёфт. Соли 1269 амирони сулолаи Мариниюн пурқувват гардида, Марокашро ишғол намуданд ва сулолаи Муваҳҳидунро барҳам доданд.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]Сарчашма
[вироиш | вироиши манбаъ]- А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — 608 с. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.