Муҳаммади Моҳонӣ

Муҳаммади Моҳонӣ
Муҳаммади Моҳонӣ
	араб. форсӣ: مُحمَّد بن عیسی ماهانی‎; ар. ابوعبدالله محمد بن عیسی ماهانی‎
Иттилооти инфиродӣ
Ном ба ҳангоми таваллуд:	ар. ابوعبدالله محمد بن عیسی ماهانی‎
Касб, шуғл:	риёзидон, ахтаршинос
Таърихи таваллуд:	тақрибан 820
Зодгоҳ:	Моҳон[d], Хилофати Аббосиён;
Таърихи даргузашт:	тақрибан 880
Маҳалли даргузашт:	тахм. Бағдод, Хилофати Аббосиён;
Эътиқод:	ислом
Самти фаъолият:	риёзиёт ва ахтаршиносӣ
Корфармо:	Байтулҳикма;
Ҷойи кор:	Бағдод
	Вироиши Викидода

Абдуллоҳ Муҳаммад ибни Исои Моҳонӣ (форсӣ: ابوعبدالله محمد بن عیسی ماهانی‎; тақрибан 820^[2], Моҳон^[d], Хилофати Аббосиён^[2] — тақрибан 880^[3], тахм. Бағдод, Хилофати Аббосиён^[2]) — риёзидон, муҳандис, ахтаршинос ва нависандаи эронитабор, муаллифи «Китобу-н-насаба», «Шарҳи мақолаи панҷуми китоби „Усул“-и Уқлидус» ва «Арзу-л-кавокиб».

Эзоҳ

Матвиевская Г. П., Розенфельд Б. А. Мухаммад ал-Махани // Математики и астрономы мусульманского средневековья и их труды (VIII—XVII вв.) / Отв. ред. А. П. Юшкевич. — М. : Наука, 1983. — Кн. 2. Математики и астрономы, время жизни которых известно. — С. 74. — 650 с. — 2 000 экз.
Матвиевская Г. П. Учение о числе на средневековом Ближнем и Среднем Востоке. Ташкент: Фан, 1967.