Муҳаммади Моҳонӣ
Муҳаммади Моҳонӣ | |
---|---|
араб. форсӣ: مُحمَّد بن عیسی ماهانی | |
Иттилооти инфиродӣ | |
Касб, шуғл: | риёзидон, ахтаршинос |
Таърихи таваллуд: | тақрибан 820[1] |
Зодгоҳ: | |
Таърихи даргузашт: | тақрибан 880[2] |
Эътиқод: | ислом |
Самти фаъолият: | риёзиёт ва ахтаршиносӣ |
Корфармо: | |
Ҷойи кор: | Бағдод |
![]() |
Абдуллоҳ Муҳаммад ибни Исои Моҳонӣ (форсӣ: ابوعبدالله محمد بن عیسی ماهانی; тақрибан 820[1], Моҳон[d], Устони Кирмон — тақрибан 880[2]) — риёзидон, муҳандис, ахтаршинос ва нависандаи эронитабор, муаллифи «Китобу-н-насаба», «Шарҳи мақолаи панҷуми китоби „Усул“-и Уқлидус» ва «Арзу-л-кавокиб».
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
- Матвиевская Г. П., Розенфельд Б. А. Мухаммад ал-Махани // Математики и астрономы мусульманского средневековья и их труды (VIII—XVII вв.) / Отв. ред. А. П. Юшкевич. — М. : Наука, 1983. — Кн. 2. Математики и астрономы, время жизни которых известно. — С. 74. — 650 с. — 2 000 экз.
- Матвиевская Г. П. Учение о числе на средневековом Ближнем и Среднем Востоке. Ташкент: Фан, 1967.