Пасояндҳои аслӣ
Ба гурӯҳи пасояндҳои аслӣ фақат пасоянди -ро дохил мешавад, ки моҳиятан унсури софи грамматикӣ буда, чандин маъноро дар бар мегирад. Пасоянди баринро низ шартан ба гурӯҳи пасояндҳои аслӣ дохил кардан мумкин аст, зеро вай комилан ёридиҳанда буда, ба сифати калимаи мустақил тамоман истифода намешавад. Аммо дар он қисме аз аломатҳои ҳиссаҳои номии нутқ мушоҳида мегардад. Чунончи, баъзе пасвандҳои номиро метавонад қабул кунад.
Мисолҳо
[вироиш | вироиши манбаъ]- Ба ман баринҳо зан куҷо! (Сотим Улуғзода);
- Агар хоҳӣ, ман баринак не, аз ман зиёдтар бағайрат, коркун ва кордон шуда метавонӣ...(Садриддин Айнӣ);
Нигаред низ
[вироиш | вироиши манбаъ]Сарчашма
[вироиш | вироиши манбаъ]- Грамматикаи забони адабии ҳозираи тоҷик.- Душанбе:Дониш,1985. - саҳ.307