Сафиюддини Ардабилӣ
| Сафиюддини Ардабилӣ | |
|---|---|
| араб. форсӣ: صفیالدین اردبیلی | |
 | |
| Иттилооти инфиродӣ | |
| Касб, шуғл: | илоҳиётшинос, шоир |
| Таърихи таваллуд: | 1252[1] |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 12 сентябр 1334 |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Маҳалли дафн: | |
| Кишвар: | |
| Эътиқод: | ашъарӣ ва тасаввуф |
| Падар: | Аминуддини Ҷибраил[d][2] |
| Фарзандон: | Садруддини Мӯсо |
| Самти фаъолият: | тасаввуф |
| Устодон: | Зоҳиди Гелонӣ |
| Шогирдон: | Садруддини Мӯсо |
Иттилооти иловагӣ |
|
| Лоиҳаҳои алоқаманд: |
 Викианбор |
 Вироиши Викидода | |
Шайх Сафиюддини Ардабилӣ (форсӣ: شیخ صفیالدین اردبیلی; 1252[1], Ардабил — 12 сентябр 1334, Ардабил) — шайх, сӯфӣ, ориф, шоир ва нависандаи форс-тоҷик, писари шайх Аминуддини Ҷибраил ва падари Шайх Садруддини Мӯсо.
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
- ↑ 1.0 1.1 Deutsche Nationalbibliothek Record #118850555 // Общий нормативный контроль (GND) (нем.) — 2012—2016.
- ↑ https://www.iranicaonline.org/articles/ardabil
 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
