Фахруддин Қозихон
| Фахруддин Қозихон | |
|---|---|
| Иттилооти инфиродӣ | |
| Ном ба ҳангоми таваллуд: | ар. الحسن بن منصور بن أبي القاسم محمود بن عبد العزيز الأُوْزجَنْدي |
| Касб, шуғл: | фақеҳ |
| Таърихи таваллуд: | номаълум[1] |
| Таърихи даргузашт: | 1196[1] |
| Эътиқод: | суннӣ |
| Шогирдон: | Ҷамолуддини Ҳасирӣ ва Бурҳонуддини Зарнуҷӣ |
| Осор: |
Феҳрист
|
 Вироиши Викидода | |
Фахруддини Қозихон (форсӣ: فخرالدين قاضيخان; ? — 1196, Самарқанд) — фақеҳи муҷтаҳид, усулӣ, қозӣ ва аз пешвоёни бузурги фиқҳи ҳанафӣ, муаллифи «Фатовои хония», «ал-Воқеъот» ва «Шарҳи Адабу-л-қузо».
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
- فخر الدين ابي المحاسن (2009). اعتنى به سالم مصطفى البدري (المحرر). فتاوى قاضيخان. دار الكتب العلمية. ج. 1. ص. 5.