ای ایران ای مرز پرگهر
ای خاکت سرچشمۂ هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
:برگردان
مهر تو چون شد پیشه‌ام
دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت در و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کی برون کنم
برگو بی‌مهرِ تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به پاست
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست
برگردان
ایران ای خرم بهشت من
روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهر تو سرشته شد گلم
مهر اگر برون رود تهی شود دلم
Ey Eron, ey marzi pur gavhar,
Ey xokat sarchashmayi hunar.
Dur az tu andeshayi badon,
Poyanda moniy tu jovidon.
Ey, dushman ar tu sangi xorayi, man ohanam,
Joni man fadoyi xoki poki mehanam.
Bargardon: Mehri tu chun shud peshaam, Dur az tu nest andeshaam. Dar rohi tu kay arzishe dorad in joni mo? Poyanda bod xoki Eroni mo.
Sangi ko‘hat durru gavhar ast,
Xoki dashtat behtar az zar ast.
Mehrat az dil kay burun kunam?
Bargo‘, be mehri to chun kunam?
To gardishi jahonu davri osmon ba post,
Nuri ezadiy hamesha rahnamoyi most.
Bargardon
Eron, ay xurram bihishti man,
Ravshan az tu sarnavishti man.
Gar otash borad ba paykaram,
Juz mehrat dar del naparvaram.
Az obu xoku mehri tu sarishta shud gilam,
Mehr agar burun ravad tuhiy shavad dilam.
Bargardon
Эй Эрон, эй марзи пур гавҳар,
Эй хокат сарчашмаи ҳунар.
Дур аз ту андешаи бадон,
Поянда монӣ ту ҷовидон.
Эй, душман ар ту санги хораи ман оҳанам,
Ҷони ман фадои хоки поки меҳанам.
Баргардон: Меҳри ту чун шуд пешаам, Дур аз ту нест андешаам. Дар роҳи ту кай арзише дорад ин ҷони мо? Поянда бод хоки Эрони мо.
Санги кӯҳат дурру гавҳар аст,
Хоки даштат беҳтар аз зар аст.
Меҳрат аз дил кай бурун кунам?
Баргӯ, бе меҳри ту чун кунам?
То, гардиши ҷаҳону даври осмон ба пост,
Нури эзадӣ ҳамеша раҳнамои мост.
Баргардон
Эрон, эй хуррам биҳишти ман,
Равшан аз ту сарнавишти ман.
Гар оташ борад ба пайкарам,
Ҷуз меҳрат дар дил напарварам.
Аз обу хоку меҳри ту саришта шуд гилам,
Меҳр агар бурун равад туҳӣ шавад дилам.
