ای ایران ای مرز پرگهر
ای خاکت سرچشمۂ هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون شد پیشه‌ام
دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت در و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کی برون کنم
برگو بی‌مهرِ تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به پاست
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست
مهر تو چون شد پیشه‌ام
دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو کی ارزشی دارد اين جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
ایران ای خرم بهشت من
روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهر تو سرشته شد گلم
مهر اگر برون رود تهی شود دلم
مهر تو چون شد پیشه‌ام
دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
Ey Irân ey marze por gohar
Ey xâkat sarcešmeye honar
Dur az to andišeye badân
Pâyande mâni to jâvedân
Ey došman ar to sange xâreyi, man âhanam
Jâne man fadâye xâke pâke mihanam
Mehre to con šod pišeam
Dur az to nist andišeam
Dar râhe to key arzeši dârad in jâne mâ
Pâyande bâd xâke Irâne mâ
Sange kuhat dorro gohar ast
Xâke daštat behtar az zarast
Mehrat az del key borun konam
Bargu bimehre to cun konam
Tâ gardeše jahâno dowre âsemân bepâst
Nure izadi hamiše rahnamâye mâst
Mehre to con šod pišeam
Dur az to nist andišeam
Dar râhe to key arzeši dârad in jâne mâ
Pâyande bâd xâke Irâne mâ
Irân ey xorram behešte man
Rowšan az to sarnevešte man
Gar âtaš bârad be peykaram
Joz mehrat dar del naparvaram
Az âbo xâko mehre to serešte šod gelam
Mehr agar borun ravad tohi šavad delam
Mehre to con šod pišeam
Dur az to nist andišeam
Dar râhe to key arzeši dârad in jâne mâ
Pâyande bâd xâke Irâne mâ
Эй Эрон, эй марзи пур гавҳар,
Эй хокад сарчашмаи ҳунар.
Дур аз ту андишаю бадон,
Поянди мони ту ҷовидон.
Эй, душман ар ту санги хори ман оҳанам,
Ҷони ман фадои хоки поки меҳанам.
Меҳри ту ҷон шуд пишаам,
Дур аз ту нест андишеям,
Дар роҳи ту кей арзиши дорад ин ҷонӣ моб
Поянда бод хоки Эрони мо.
Санги кӯҳад дуру гавҳар аст,
Хоки даштад беҳтар аз зар аст,
Меҳрат аз дил кей берун кунам,
Баргу бе меҳри ту ҷун кунам.
Ту, гардиши ҷаҳону даври осмон бепост,
Нури эзоди ҳамиша раҳнамои мост.
Меҳри ту ҷун шод пишаам,
Дур аз ту нест андишеам,
Дар роҳи ту кей арзиши дорад ин ҷонӣ мо,
Поянда бод хоки Эрони мо.
Эрон, эй хуррам беҳишти ман,
Равшан аз ту сарнавишти ман,
Гар оташ борад ба пейкарам,
Ҷӯз меҳрад дар дил напарварам.
Аз обу хоку ту саришта шуд дилам,
Меҳр агар берун равад туи шавад дилам.
Меҳри ту ҷун шод пишеам
Дур аз ту нест андишеям
Дар роҳи ту кей арзиши дорад ин ҷонӣ мо
Поянда бод хоки Эрони мо.
Эрон
