Ҷалолуддини Давонӣ
(Тағйири масир аз Ҷалолуддини Даввонӣ)
| Ҷалолуддини Давонӣ | |
|---|---|
| Иттилооти инфиродӣ | |
| Касб, шуғл: | шоир, файласуф, ориф, қозӣ |
| Таърихи таваллуд: | 1426[1] |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 12 октябр 1502 |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Кишвар: | |
| Эътиқод: | суннӣ ва ашъарӣ[2] |
| Самти фаъолият: | фалсафа |
 Вироиши Викидода | |
Аллома Ҷалолуддин Муҳаммади Давонӣ (форсӣ: علامه جلالالدین محمد دوانی; 1426[1], Давон[d], устони Форс ё шаҳристони Козирун, устони Форс — 12 октябр 1502, Давон[d], устони Форс ё шаҳристони Козирун, устони Форс) — мутакаллим, ориф, сӯфӣ, ҳаким ва донишманди форс-тоҷик, муаллифи «Исботи воҷиби қадим», «Халқу-л-афъол» ва «Нуру-л-ҳидоя».
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
- ↑ 1.0 1.1 Routledge Encyclopedia of Philosophy (ингл.) / E. Craig — Routledge, 1998.
- ↑ https://books.google.fr/books?id=KjYkDQAAQBAJ&pg=PT188 — С. 188.
 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
