Абубакр Муҳаммади Хуҷандӣ
| Абубакр Муҳаммади Хуҷандӣ | |
|---|---|
| Иттилооти инфиродӣ | |
| Касб, шуғл: | фақеҳ, шоир |
| Таърихи даргузашт: | 1090 |
| Фарзандон: | Оли Хуҷанд |
 Вироиши Викидода | |
Абубакр Муҳаммад ибни Собит ибни Ҳасан ибни Алии Хуҷандӣ (дарг. 1090) — фақеҳ, шоир, донишманди форс-тоҷик, падари Абусаид Муҳаммади Хуҷандӣ.
Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]
Ба таҳсил дар зодгоҳаш шурӯъ намуд ва баъдан барои омӯзиши илмҳои мутадовили давр ба Самарқанду Бухоро рафт.
Пас аз хатми таҳсили Мадраса ба Марв омад ва ба ваъзгӯӣ машғул шуд. Дар баъзе маҷлисҳои ваъзи ӯ адибон, сиёсатмадорон аз қабили Низомулмулк, Авфӣ, Озар, Абубакри Қазвинӣ иштирок карда, ба маҳорати Абубакр баҳои баланд додаанд.
Низомулмулк ӯро барои кор ба мадрасаи Низомияи Исфаҳон даъват кард. Пас аз вафоти Низомулмулк ин Мадраса дар ихтиёри Абубакр монд. Абубакр бунёдгузори хонадони Оли Хуҷанд мебошад, ки дар Исфаҳон тақрибан 200 сол фаъолият доштанд. Абубакр инчунин сарвари мазҳаби шофеӣ буд.
Осор[вироиш | вироиши манбаъ]
- «Равзату-л-манозир»
- «Завоҳиру-д-дурар фӣ нақди ҷавоҳири-н-назар»
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
- Абубакр Муҳаммади Хуҷандӣ // А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.
- Саид Нафисӣ, Таърихи назму наср дар Эрон ва дар забони форсӣ, Тошкент, 1344 ҳиҷрии шамсӣ.