Абулҳасан Алии Воҳидӣ

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Абулҳасан Алии Воҳидӣ
араб. форсӣ: ابوالحسن علی واحدی نیشابوری
Иттилооти инфиродӣ
Касб, шуғл: илоҳиётшинос, муаррих, муфассир, адиб, забоншинос
Таърихи таваллуд: асри XI
Зодгоҳ:
Таърихи даргузашт: 1076[2]
Маҳалли даргузашт:
Кишвар:
Эътиқод: ислом[3][4]

Фаъолияти динӣ
Самти фаъолият: тафсир, илми ҳадис ва таърихнигорӣ
Ҷойи кор: Нишопур
Устодон: Абуисҳоқи Саълабӣ
Шогирдон: Fārisī, ʻAbd al-Ghāfir ibn Ismāʻīl[d]
Осор:
Вироиши Викидода

Воҳидӣ (форсӣ: واحدی‎) Абулҳасан Алӣ ибни Аҳмади Маттавӣ; ? — 1076, Нишопур) — забоншинос, муҳаддис, фақеҳ ва муфассири Қуръон.

Дар риштаҳои тафсир, сира, наҳву сарф ва ғ. осори зиёди илмӣ таълиф намудааст. Дар маъхазҳои библиографӣ аз тафсирҳои сегонаи Воҳидӣ («ал-Басит», «ал-Васит» ва «ал-Ваҷиз»), маъруф ба «Тафсири Воҳидӣ», китобҳои «Асбобу-н-нузул» (дар улуми қуръонӣ), «ад-Даавот ва-л-маҳсул», «Тафсиру-н-Набӣ», «ал-Мағозӣ», «Шарҳу Девони Мутанаббӣ» (чопи Берлин, соли 1858), «ал-Эъроб фи-л-иғроб» (дар риштаи наҳви забони арабӣ), «Нафйу-т-таҳриф ани-л-Қуръони-ш-шариф», «ат-Таҳбир фӣ шарҳи-л-асмои-л-ҳусно», «Асмоу-н-Набӣ» ва «ал-Васит фи-л-амсол» ёд шудааст.

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]

  • عمر فروخ. تأريخ الادب العربي. المجلد الثالث. بيروت، 1981؛
  • عمر رضا كحالة. معجم المؤلفين. المجلد الثانی. بيروت، 1993؛
  • الواحدي. اسباب نزول القرآن. بيروت، 1991؛
  • ياقوت الحموي، معجم الادباء. ارشاد الاريب الي معرفة الاديب. المجلد الرابع. بيروت، 1993.

Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]