Дориюши III
юн.-қад. Δαρεος порсии бостон: 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁 | |
![]() | |
Таваллуд |
380 то м.
|
Даргузашт |
330 то м.[1] |
Мадфан | |
Ҷинс | Ҳахоманишиён[2] |
Падар | Орсомес[d] |
Модар | Сисигомбис[d][3] |
Ҳамсар | Истотейро[d] |
Фарзандон | Ушӯс[d], Дрипетис[d] ва Истотейро[d] |
Эътиқод | маздаясно |
![]() |
Дориюши III (порсии бостон: 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁; форсӣ: داریوش; 380 то м. — 330 то м.)— сездаҳумин ва охирин подшоҳи расмии Шоҳаншоҳии Ҳахоманишӣ буд. Ӯ фарзанди Оршом (наваи Дорюши дувум) ва Сисигомбис, духтари Ардашери дувум буд, ки дар солҳои 336—330 пеш аз милод ҳукмронӣ кардааст.
Саргузашт[вироиш | вироиши манбаъ]
Ӯ дар соли 380 пеш аз мелод дар Порса мутаваллид шуд ва дар соли 330 пеш аз мелод дар Домғон ба дасти Ардашери панҷум кушта шуд. Дар Шоҳномаи Фирдавсӣ ва таърих суннати эрониён, Дориюши севум бо номи «Доро» шинохта мешавад ва падари ӯ Дороб муаррифи шудааст[4].
Дар соли 333 пеш аз мелод дар набарди Исус артиши Искандар, қувваҳои Ҳахоманишиён ба фармондеҳии Дориюши севумро шикаст медиҳад[4].
Дар соли 331 пеш аз мелод қувваҳои Дорюши севум ба васила Искандари Мақдунӣ дар ҷанги Кавгумел дар шарқи Мавсили имрӯзи шикасти сангини мутаҳаммил мешаванд[4].
Дар соли 330 пеш аз мелод Дориюши севум кушта шуда ва Ҳагматона фатҳ мешавад, ҳамчунин тахти Ҷамшед ба василаи Искандари Мақдунӣ вайрон шуда ва ҳукмронии Ҳахоманишиён бар Эрон поён мепазирад[4].
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
- ↑ Любкер Ф. Darius (рус.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский, пер. А. Д. Вейсман, Ф. Гельбке, Л. А. Георгиевский, А. И. Давиденков, В. А. Канский, П. В. Никитин, И. А. Смирнов, Э. А. Верт, О. Ю. Клеменчич, Н. В. Рубинский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 372—373.
- ↑ (unspecified title) — С. 108.
- ↑ Любкер Ф. Sisygambis (рус.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский, пер. А. Д. Вейсман, Ф. Гельбке, Л. А. Георгиевский, А. И. Давиденков, В. А. Канский, П. В. Никитин, И. А. Смирнов, Э. А. Верт, О. Ю. Клеменчич, Н. В. Рубинский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1258.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 Chronology of Iranian History Part 1 – Encyclopaedia Iranica. iranicaonline.org. 29 январи 2021 санҷида шуд.