Jump to content

Лавёров Николай Павлович

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Лавёров Николай Павлович
Лавёров Николай Павлович
Таърихи таваллуд 12 январ 1930(1930-01-12)
Зодгоҳ вил. Архангелск Русия
Таърихи даргузашт 27 ноябр 2016(2016-11-27)[1] (86 сол)
Маҳалли даргузашт
Кишвар
Фазои илмӣ олим
Ҷойҳои кор
Дараҷаи илмӣ: доктори илмҳои геологӣ ва минералӣ[d]
Алма-матер
Ҷоизаҳо
 Парвандаҳо дар Викианбор
Халилов-Лаверов

Лавёров Николай Павлович - (тав. 1930 Русия), олим, доктори илми геологӣ, профессор. Академики АИ ИҶШС (1987), Узви хориҷии Академияи илмҳои Тоҷикистон (1997). Академики АИ ҶШС Қирғизистон (1987).

Зиндагинома

[вироиш | вироиши манбаъ]

Лавёров Николай Павлович Институти металлҳои ранга ва тилои Москва ба номи М.И. Калининро хатм кардааст (1954). ихтисос- «геологияи конҳои маъдан», Самтҳои асосии фаъолияти илмӣ: геологияи кони уран, металлогенияи соҳаҳои вулканизми минтақавӣ, радиогеоэкология, металлогенияи таърихӣ. Президенти АИ ҶШС Қирғизистон (1987-1989), ноиби президенти АИ ИҶШС (1988-1991), ноиби президенти АИ Русия (1991 – то имрӯз). Муовини раиси Шӯрои Вазирони ИҶШС ва муовини сарвазири ИҶШС (1989-1991). Раиси Кумитаи давлатии ИҶШС оид ба илм ва техника (1989-1991). Мудири кафедраи масъалаҳои байналмилалии ТЭК Институти байналмилалии сиёсати энергетикӣ ва дипломатияи МГИМО (аз с.2000). Президенти Маркази миллии рушди технологияи инноватсионӣ.

  • Бо ду ордени Байрақи Сурхи Меҳнат,
  • ордени «Нишони Фахрӣ»,
  • «Барои хидмат баҳри Ватан» дараҷаи 1, 2, 3,
  • медалҳои «Барои меҳнати шоиста. Ба муносибати 100-солагии рӯзи таваллуди В.И.Ленин»,
  • «Данк (Қирғизистон).
  • Дорандаи ҷоизаи миллии «Триумф» (2001),
  • ҷоизаи «Энергияи глобалӣ» (2009),
  • ҷоизаи Демидов мебошад.
  • Бо Медали тилои калони ба номи М.В. Ломоносов, медалҳои тилои ба номи В.И.Вернадский, С.И.Вавилов ва мукофотҳои дигар тақдир шудааст.
  • [2]
  1. Deutsche Nationalbibliothek Record #1036799891 // Общий нормативный контроль (GND) (нем.) — 2012—2016.
  2. Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон.Ҳайати шахсӣ. –Душанбе: Дониш, 2011. -216 с.