Пешпаракон
Пешпаракон
Дар майдонча хатти марра кашида, 10-12 нафар духтарон ё писарбачагон ба ду гурӯҳ тақсим мешаванд ва паси ҳам сари дупо менишинанд. Сардори дастаи якум ба назди ҳар як бозигари гурӯҳи худ хам шуда, сангчаеро номаълум ба домани яке аз онҳо пинҳон мекард. Сипас ба дастаи ҳариф муроҷиат карда, мепурсид, ки сангча дар дасти кист? Агар сангчаро меёфтанд, навбати пинҳон кардани сангча ба онҳо мегузашт. Аммо агар намеёфтанд, бозигарони дастаи якум аз ҷой хеста, як қадам ба пеш меҷаҳиданд ва боз дар ҷояшон ба мисли аввала менишастанд. Ҳамин тавр бозӣ давом меёфт, кадом дастае, ки пештар ба хатти марра мерасид, ғолиб ҳисоб мешуд. Дар Рашт, Дарвоз, Ванҷ, нимфаъол аст.[1]
Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]1. Донишномаи фарҳанги мардуми тоҷик. Ҷ.2. Д., 2016.
Нигаред низ
[вироиш | вироиши манбаъ]Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Феҳристи миллии фаҳанги ғайримоддӣ /Natioal list of intangible cultural hertage/ Пажӯшиҳгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги ҶТ – Душанбе: «Аржанг» 2016, – С. 190
|
Ин мақолаи нопурра аз таърих мебошад. Шумо метавонед бо пурра кардани ин ба Википедия кумак кунед. |