Равзату-с-сафо
(Тағйири масир аз Равзат-ус-сафо)
Равзат-ус-сафо, асари таърихии Муҳаммади Мирхонд. Равзат-ус-сафо аз 7 ҷилд ва хотима иборат буда, масъалаҳои зеринро дар бар мегирад.
- аз бунёди олам то ислом;
- Муҳаммад ва чаҳор халифаи аввал;
- дувоздаҳ имоми шиа, Умавиён ва Аббосиён;
- сулолаҳои ҳамасри Аббосиён дар Эрон ва Ҳиндустон;
- Чингизхон ва Чингизиён;
- Темур ва Темуриён то соли 1469;
- Ҳукмронии Султон Ҳусайн (1469-1506)
Ҷилди 7 ва хотимаи асар ба қалами Хондамир таалуқ дорад[1].
|
Ин мақолаи хурд аст. Бо густариши он ба Википедия кумак кунед. Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад. |
- Энциклопедияи Советии Тоҷик : [дар 8 ҷ.] / сармуҳаррир А. С. Сайфуллоев. — Д. : СИЭСТ, 1978—1988.
Пажӯҳиш[вироиш | вироиши манбаъ]
- Elliot, H. M. (Henry Miers), Sir; John Dowson (1871). "23. Rawżat aṣ-ṣafāʾ,of Mirkhond". The History of India, as Told by Its Own Historians. The Muhammadan Period (Vol 4.). London : Trübner & Co.
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
- ↑ Равзат-ус-сафо, Энциклопедияи советии тоҷик, ҷилди 6, саҳ. 152, Душанбе