Роберто Эдуардо Виола

Роберто Эдуардо Виола
Роберто Эдуардо Виола
	исп. Roberto Eduardo Viola
President of Argentina[d]
	29 март 1981 — 11 декабр 1981
Пешгузашта	Хорхе Рафаэл Видела
Ҷонишин	Carlos Lacoste[d]
Chief of the Army General Staff[d]
	31 июл 1978 — 29 декабр 1979
Таваллуд	13 октябр 1924; Буэнос Айрес, Аргентина;
Даргузашт	30 сентябр 1994 (69 сол); Буэнос Айрес, Аргентина;
Мадфан	La Chacarita Cemetery[d];
Ҳизб	сиёсатмадори мустақил[d];
Таҳсилот	Western Hemisphere Institute for Security Cooperation[d]; Nation Military College[d];
Соядаст
Ҷоизаҳо
Навъи артиш	Argentine Army[d]
Рутба	генерал-лейтенант
	Парвандаҳо дар Викианбор

Роберто Эдуардо Виола (13 октябри 1924 - 30 сентябри 1994) — афсари низомии аргентинӣ буд, ки аз 29 март то 11 декабри соли 1981 ба ҳайси диктатори ҳарбӣ ба муддати кӯтоҳ ба ҳайси президенти Аргентина кор кардааст. ^[2]

Зиндагии пешина

Вай 13 октябри соли 1924 ҳамчун Роберто Эдуардо Виола таваллуд шудааст. Волидайни ӯ муҳоҷирони итолиёвӣ Анҷело Виола ва Роза Мария Преведини буданд, ки ҳарду аз Касатисма, як шаҳри музофоти Павия буданд . ^[3]

Президенти Аргентина

Пас аз рафтани Видела Виола расман вазифаи президенти Аргентинаро ба ӯҳда гирифт.

Сиёсати иқтисодй

Виола Лорентсо Сигаутро вазири молия таъин кард ва маълум шуд, ки Сигаут роҳҳои тағир додани баъзе сиёсатҳои иқтисодии вазири Видела Хосе Алфредо Мартинес де Хозро меҷӯяд. Қобили зикр аст, ки Сигаут аз механизми лағжиши қурби асъор даст кашид ва пас аз фахр кардан, ки "онҳое, ки бо доллар қимор мекунанд, аз даст хоҳанд рафт", ки песоро беқурб кард. Аргентинаҳо пас аз барзиёдии солҳои пулҳои ширин, ки мавқеи Виоларо ноустувор кард, ба таназзул омода шуданд.

Виола низ қурбонии задухӯрдҳои дохилии қувваҳои мусаллаҳ буд. Эдуардо Массера пас аз иваз шуданаш ба вазифаи сардори Нерӯи баҳрӣ, ҷустуҷӯи фазои сиёсиро оғоз кард, ки онро худи ӯ номид ва ҳатто хидматҳои маҷбурӣ ва бемузд аз маҳбусони сиёсиро, ки дар лагерҳои консентратсионии нигоҳ дошта мешаванд, ҷалб кард. Маҷрои асосии дастгирии Хунта ба нақшаҳои Массера ва ҳар як кушиши ба амал баровардани сиёсати иқтисодии бештар « иқтисоди популистй » қатъиян муқобил баромад.

Сиёсати хориҷӣ

Муносибатҳои Аргентина ва ИМА бо маъмурияти Роналд Рейган хеле беҳтар шуданд, ки он изҳор намуд, ки маъмурияти пештараи Картер муносибатхои дипломатии ИМА-ро бо иттифоққчиёни дар Аргентина дар давраи «Ҷанги сард» суст карда, расман махкум кардани маъмурияти пештараро дар бораи амалиёти хукукхои инсони хунта бекор кард. ^[4]

Баркарор карда шудани алоқахои дипломатӣ имкон дод, ки Идораи иттилооти марказӣ бо идораи иттлоотии Аргентина дар кори мусаллаҳ ва тайёр кардани нерӯҳои мухолифин дар Никарагуа ба муқобили хукумати расмӣ хамкорй кунад. Аргентина инчунин ба нерӯҳои Гватемала, Салвадор ва Гондурас мушовирони амниятӣ, ва баъзе кумакҳои моддӣ барои саркӯб кардани гурӯҳҳои мухолифини маҳаллӣ дар чаҳорчӯби барномаи Амалиёти Чарли, ки аз ҷониби ИМА сарпарастӣ шудааст, таъмин кард.

Табаддулот ва барканор шудан

Виола дар натиҷаи табаддулоти низомӣ дар моҳи декабри соли 1981 бо роҳбарии Сарфармондеҳи артиш генерал-лейтенант Леополдо Галтиери, ки ба зудӣ президент шуд, барканор шуд. Шарҳи расмии барканорӣ мушкилоти эҳтимолии саломатии Виола буд. Галтиери зуд Роберто Алеманнро вазири молия таъин кард ва ба бунёд ва идомаи Ҷанги Фолкленд роҳбарӣ кард.

Солҳои минбаъда

Пас аз фурӯпошии режими ҳарбӣ ва интихоб шудани Раул Алфонсин дар соли 1983, Виола ҳабс карда шуд, барои нақзи ҳуқуқи инсон аз ҷониби хунтаи ҳарбӣ дар давоми Ҷанги ифлос суд карда шуд ва ба 17 соли зиндон маҳкум шуд. Саломатиаш дар зиндон бад шуд; Виола соли 1990 аз тарафи Карлос Менем ҳамроҳи ҳамаи аъзоёни хунта авф карда шуд. Ӯ 30 сентябри соли 1994, ду ҳафта пеш аз 70-солагии худ даргузашт.

Ҳамчунин нигаред

Раванди бозсозии миллӣ

Эзоҳ

↑ ^1.0 ^1.1 Munzinger Personen (нем.)
↑ "Roberto Viola, 69, Who Headed Argentine Military Dictatorship". The New York Times. 2 October 1994.
↑ Viola.
↑ Rossinow, pp. 73, 77–79

[_b89a39fb9dbfa5db-1] 1.0 ^1.1 Munzinger Personen (нем.)

[NYTimes-2] "Roberto Viola, 69, Who Headed Argentine Military Dictatorship". The New York Times. 2 October 1994.

[3] Viola.

[4] Rossinow, pp. 73, 77–79

[1]

[2]

[3]

[4]