Темурдара
 | |
| Морфометрия | |
| Баландии мутлақ | 3 255 м |
| Андозаҳо | 0,5 × 0,171 км |
| Масоҳат | 0,11 км² |
| Ҳаҷм | 0,00138 км³ |
| Хатти соҳилӣ | 1,4 км |
| Ҳавз | |
| Масоҳати ҳавза | 22,7 км² |
| Макон | |
| 38°49′24″ с. ш. 68°24′06″ в. д.HGЯO | |
| Кишвар | |
| Ноҳия | ноҳияи Шаҳринав |
Тимурдара — кӯли равон аст, ки дар поёноби рӯди Қазноқ (ҳавзаи рӯди Қаратоғ) дар ҳудуди ноҳияи Шаҳринав[1].
Масоҳати кӯл — 0,11 км². Масоҳати ҳавза — 22,7 км² [2]. Дарозӣ — 500 м, паҳноӣ — 171 м. Жарфо — 15,9 м. Хатти соҳилӣ — 1400 м. Дар давраи аз охири моҳи июн то аввали сентябр ҳаҷми оби кӯл ба 1 миллиону 380 ҳазор м³ мерасад [3].
Тавсифот
[вироиш | вироиши манбаъ]Кӯли Тимурдара дар натиҷаи лағжиши пирях ва фурӯ рехтани кӯҳ дар баландии 1970 метр аз сатҳи баҳр, дар қисми шимоли шарқии рӯди Қаратоғ, дар байни қаторкӯҳҳои Кошкак дар шимол ва дар ҷануби Хилолитой ба вуҷуд омадааст. Кӯл дар масофаи 38 км аз маркази ноҳияи Шаҳринав — деҳаи Шаҳринав [3] ҷойгир аст.
Таркиби шимиёӣ
[вироиш | вироиши манбаъ]Мувофиқи таснифоти обхои табиӣ аз руи муайян кардани рухсораҳои ҳидрошимиии Г. А. Максимович, Тимурдара ба минтақаи ҳудудии куҳсори созанди ҳидрошимиии ҳидрокарбонат бо бартарии обҳои ҳидрокарбонат-калсий дохил мешавад. Ҷадвали ин донишманд ба шакли зер аст:[4]:
| Созанд | Рухсора | Минерализатсия, мг/л |
|---|---|---|
| Гидрокарбонат | HCO 3 — —SO 4 ²- — Ca²+ |
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Садои мардум — Манзараҳои дилфиреби кӯлҳои Ҷувозак, Темурдара ва Париён Шаҳринавро ба ҷои дӯстдоштаи сайёҳон табдил медиҳанд(тоҷ.). sadoimardum.tj(пайванди дастнорас — таърих). 15 августи 2019 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 4 августи 2019.
- ↑ Ресурсы поверхностных вод СССР: Гидрологическая изученность. Т. 14. Бассейны рек Средней Азии. Вып. 3. Бассейн р. Аму-Дарьи / под ред. В. Ф. Федотовой. — Л.: Гидрометеоиздат, 1967. — 323 с.
- ↑ 3.0 3.1 Мақомоти иҷроияи маҳаллии ҳокимияти давлатии ноҳияи Шаҳринав(тоҷ.). shahrinav.tj(пайванди дастнорас — таърих). 15 августи 2019 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 15 августи 2019.
- ↑ Саидмурадов, Станюкович, 1982.
Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Таджикистан : (Природа и природные ресурсы) / Х. М. Саидмурадов, К. В. Станюкович. — Душ. : Дониш, 1982. — 604 с. — 2140 экз.