Шайх Кулайнӣ
Зоҳир
Шайх Кулайнӣ | |
---|---|
араб. ар. مُحمَّد بن يعقوب الكُليني | |
Иттилооти инфиродӣ | |
Касб, шуғл: | фақеҳ, олим, илоҳиётшинос |
Таърихи таваллуд: | 864 |
Зодгоҳ: | |
Таърихи даргузашт: | 941 |
Маҳалли даргузашт: | |
Маҳалли дафн: | |
Кишвар: | |
Эътиқод: | ислом |
Самти фаъолият: | ислом[1] |
Осор: |
Феҳрист
|
Вироиши Викидода |
Абуҷаъфар Муҳаммад ибни Яъқуб ибни Исҳоқ Кулайнии Розӣ (ар. أَبُو جَعْفَر مُحَمَّد ٱبْن يَعْقُوب ٱبْن إِسْحَاق ٱلْكُلَيْنِيّ ٱلرَّازِيّ), маъруф ба Шайх Кулайнӣ (форсӣ: شیخ کلینی; 864, Қум — 941, Бағдод) — фақеҳ, мутакаллим ва муҳаддиси эронӣ[2], муаллифи «Китобу-л-кофӣ», «Китобу-р-риҷол» ва «Таъбиру-р-руъё».
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Чешская национальная авторитетная база данных
- ↑ Frye, R.N., ed. (1975). The Cambridge history of Iran. (Repr. ed.). London: Cambridge U.P. p. 472. ISBN 978-0-521-20093-6.