Эрих Ҳонекер

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Эрих Ҳонекер
олмонӣ: Erich Honecker
Chairman of the State Council[d]
29 октябр 1976 — 24 октябр 1989
Пешгузашта Willi Stoph[d]
Ҷонишин Эгон Кренз
Таваллуд 25 август 1912(1912-08-25)[1][2][3][…]
Даргузашт 29 май 1994(1994-05-29)[1][2][3][…] (81 сол)
Мадфан
Ном ҳангоми таваллуд олмонӣ: Erich Ernst Paul Honecker
Ҳамсар Edith Baumann[d] ва Margot Honecker[d]
Фарзандон Sonja Honecker[d] ва Erika Wildau[d]
Ҳизб
Таҳсилот
Эътиқод атеизм
Соядаст
Ҷоизаҳо
Қаҳрамони Иттиҳоди Шӯравӣ
Gold medal with hero rank of GDR Hero of Labour Patriotic Order of Merit Banner of Labor ордени Ленин ордени Инқилоби Октябр Jubilee Medal "In Commemoration of the 100th Anniversary of the Birth of Vladimir Ilyich Lenin" Medal "For Strengthening of Brotherhood in Arms" Gold Olympic Order Grand Star of the Decoration for Services to the Republic of Austria Patriotic Order of Merit (honor clasp) ордени Шери сафед Ордени «Хосе Мартӣ» Order of Playa Girón Grand Cross with Collar of the Order of the White Rose of Finland Grand Cross of the Order of Polonia Restituta Ордени «Ғалабаи сотсиализм» Order of Klement Gottwald Order of Ho Chi Minh Order of Augusto César Sandino Order of Georgi Dimitrov Order of Karl Marx
 Парвандаҳо дар Викианбор

Эрих Эрнст Пол Ҳонеккер (олмонӣ: [ˈeːʁɪç ˈhɔnɛkɐ]; 25 августи 1912 — 29 майи 1994) [5] — сиёсатмадори коммунисти олмонӣ буд, ки Ҷумҳурии Демократии Олмонро (Олмони Шарқӣ) аз соли 1971 то чанде пеш аз суқути девори Берлин дар октябри 1989 роҳбарӣ мекард. Ӯ дар вазифаҳои котиби генералии Ҳизбии ягонаи сотсиалистии Олмон (ҲСЯО) ва раиси Шӯрои мудофиаи миллӣ; дар соли 1976 ӯ Вилли Стопро ба вазифаи Раиси Шӯрои Давлатӣ, сардори расмии давлат иваз кард. Ҳонеккер ҳамчун раҳбари Олмони Шарқӣ бо Иттиҳоди Шӯравӣ, ки дар ин кишвар артиши бузургро нигоҳ дошта буд, робитаи зич дошт.

Роҳбари Олмони Шарқӣ[вироиш | вироиши манбаъ]

Ҳонекер соли 1976

Улбрихт иктисодиёти фармондихии давлатиро дар навбати аввал ба « Системаи нави иктисодй », баъд системаи иктисодии сотсиализмро иваз карда буд, вакте ки вай барои беҳтар намудани иктисодиёти шикастхурдаи мамлакат кушиш мекард, Ҳонеккер вазифаи асосиро дар ҳакикат «ягонагии иктисодиёт ва сиёсати ичтимой», аслан ба воситаи он дарачаи зиндагонй (бо афзудани молҳои истеъмолй) ба ивази садокати сиёсй баланд мешавад.[6][7] Танишҳо аллакай боиси он шуда буданд, ки устоди яквақтаи ӯ Улбрихт дар моҳи июли соли 1970 Ҳонеккёрро аз вазифаи котиби дуюм барканор кард, танҳо барои он ки роҳбарияти шӯравӣ ӯро зуд барқарор кунад.[8] Хонеккер муносибатҳои рафъшудаистодаи Олмонии Шарқӣ ва Ғарбиро ҳамчун стратегияи Улбрихт барои ба даст овардани дастгирии роҳбарияти советй бо сардории Леонид Брежнев нишон дод.[8] Бо ин кафолат Ҳонеккер 3 майи соли 1971 баъд аз он ки роҳбарияти Шӯравӣ Улбрихтро маҷбур кард, ки «бо сабабҳои саломатӣ» ба канор равад, котиби якуми КМ (аз соли 1976 котиби генералӣ буд) таъйин шуд.[8][9]

Пас аз он ки Улбрихт низ дар соли 1971 раиси Шӯрои мудофиаи миллӣ шуд,[10] Ҳонеккер дар ниҳоят дар 29 октябри соли 1976 раиси Шӯрои давлатӣ (мақоме, ки ба мансаби президент баробар аст) интихоб шуд [11] Бо ин, Хонеккер ба баландии қудрат дар Олмони Шарқӣ расид. Аз он чо вай хамрохи котиби иктисоди Гюнтер Миттаг ва вазири бехатарии давлатй Эрих Миелке хамаи карорҳои асосии хукуматро кабул кард. То соли 1989 «кликаи хурди стратегӣ», ки аз ин се нафар иборат буд, ҳамчун сатҳи болоии синфи ҳукмронии Олмони Шарқӣ беэътиноӣ буд.[12] Наздиктарин ҳамкори Ҳонеккёр Иоаҳим Ҳеррман буд. Дар баробари у Ҳонеккер дар бораи намояндагии матбуоти ҳизб маҷлисҳои ҳаррӯза мегузаронд, ки дар онҳо нақшаи рӯзномаи « Нейес Дойчланд », инчунин пайдарҳамии хабарҳо дар бюллетени миллии « Актуэлле камера » муайян карда шуданд.

Дар таҳти роҳбарии Ҳонеккер Олмони Шарқӣ барномаи «сотсиализми истеъмолкунанда»-ро қабул кард, ки дар натиҷа дараҷаи зиндагонй хеле беҳтар гардид, ки дар байни давлатҳои блоки Шаркӣ аллакай аз хама баландтарин буд. Хонеккер ваъда дод, ки ба масъалаи бо молҳои сермасриф мавчуд будани ахолй бештар диққат дода, сохтмони манзилгох тезонда шуд, ки «проблемаи манзилро ҳамчун масъалаи мухими социалй хал мекунад».[13] Сиёсати ӯ дар ибтидо бо либерализатсияи фарҳанг ва санъат қайд карда шуд, гарчанде ки ин камтар дар бораи иваз кардани Улбрихт аз ҷониби Хонеккер буд ва бештар барои мақсадҳои таблиғотӣ. Ҳангоме ки соли 1973 Фестивали умумиҷаҳонии ҷавонон ва донишҷӯёнро ба Берлини Шарқӣ овард, дере нагузашта рассомони диссидент, аз қабили Вулф Биерман ихроҷ карда шуданд ва Вазорати Амнияти Давлатӣ кӯшишҳои худро барои саркӯб кардани муқовимати сиёсӣ баланд бардошт. Хонеккер ба васеъ кардани сархадди дохилии Германия ва сиёсати « фармони оташфишонй » дар баробари он содик буд.[14] Дар замони раҳбарии ӯ тақрибан 125 шаҳрванди Олмони Шарқӣ ҳангоми кӯшиши расидан ба Ғарб кушта шуданд.[15]

Баъд аз он ки Ҷумҳурии Федеративӣ бо Иттиҳоди Шӯравӣ дар бораи хамкорӣ ва сиёсати яроқпартоӣ созиш ба даст овард, бо ҶДО хамин гуна созиш ҳосил кардан мумкин шуд. Шартномаи асосии байни Олмони Шаркй ва Ғарбй дар соли 1972 ба муътадил гардондани алоқаи байни ду ҳукумат кушиш мекард.

Мурофиаи ҷиноӣ ва марг[вироиш | вироиши манбаъ]

Ҳонеккер тавассути Бразилия ба Сантягои Чили парвоз кард, то бо занаш ва духтараш Соня, ки дар он ҷо бо писараш Роберто зиндагӣ мекард, дубора вохӯрд. Баробари омадан уро рохбарони партияҳои коммунистй ва социалистии Чили пешвоз гирифтанд.[16] Баръакс, муттаҳамони ӯ Ҳайнтс Кесслер, Фритс Стрелетс ва Ҳанс Албрехт 16 сентябри соли 1993 ба мӯҳлати аз чаҳор то ҳафтуним сол зиндон маҳкум шуданд.[17] 13 апрели соли 1993 кӯшиши ниҳоӣ барои ҷудо кардан ва идома додани мурофиаи зидди Хонеккер дар ғайби ӯ қатъ карда шуд.[18] Пас аз чор руз, дар рузи 66-солагии рузи таваллуди занаш Марго, вай нутки охирини оммавй эрод карда, бо чунин суханон хотима ёфт: «Социализм ба он чи ки ҳозир дар Германия дорем, мухолиф аст. Барои хамин гуфтаниам, ки хотираҳои зебои мо дар бораи Ҷумҳурии Демократии Олмон шаҳодати ҷамъияти нави одилона мебошанд. Ва мо мехоҳем ҳамеша ба ин чизҳо содиқ бошем.” [19]

29 майи соли 1994 Ҳонеккер дар синни 81-солагӣ аз бемории саратони ҷигар дар як хонаи террассавӣ дар ноҳияи Ла Рейнаи Сантяго даргузашт. Маросими дафни ӯ, ки онро Ҳизби коммунисти Чили ташкил кардааст, рӯзи дигар дар қабристони марказии Сантяго баргузор шуд.[20]

Ҷоизаҳо ва мукофотҳо[вироиш | вироиши манбаъ]

Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]

  • Брайсон, Филлип Ҷ., ва Манфред Мелзер таҳрир. Анҷоми иқтисоди Олмони Шарқӣ: аз Хонеккер то муттаҳидшавӣ (Палграв Макмиллан, 1991).
  • Чайлдс, Дэвид, ред. Олмони Хонеккер (Лондон: Taylor & Francis, 1985).
  • Коллиер, Ирвин Л. «Сиёсати иктисодии РДГ дар давраи хонекёр». Иқтисоди Аврупои Шарқӣ 29.1 (1990): 5–29.
  • Денис, Майк. Модернизатсияи иҷтимоӣ ва иқтисодӣ дар Олмони Шарқӣ аз Хонеккер то Кол (Бернс ва Оатс, 1993).
  • Денис, Майк. «Вазорати бехатарии давлатии Германияи Шаркй ва чамъияти Германияи Шаркй дар давраи Хонеккер, 1971—1989». дар Нависандагони Олмон ва сиёсати фарҳанг (Палграв Макмиллан, Лондон, 200)3. 3-24 дар STASI
  • Фулбрук, Мэри. (2008) Давлати мардумӣ: Ҷомеаи Олмони Шарқӣ аз Гитлер то Хонеккер. Матбуоти Донишгоҳи Йел.
  • Грикс, Ҷонатан. "Равишҳои рақобат ба суқути ГДР: "аз боло ба поён" ва "аз поён ба боло"," Маҷаллаи тадқиқоти минтақавӣ 6 # 13: 121–142, DOI: 10.1080/02613539808455836, Таърихнигорӣ.
  • Липпман, Хайнц. Хонеккер ва сиёсати нави Аврупо (Нью-Йорк: Макмиллан, 1972).
  • МакАдамс, А. Ҷеймс. «Мурофнаи Хонеккер: гузаштаи Германияи Шаркй ва ояндаи Германия». Баррасии сиёсат 58.1 (1996): 53–80. онлайн
  • Вайтс, Эрик Д. Эҷоди коммунизми Олмон, 1890–1990: Аз эътирозҳои мардумӣ ба давлати сотсиалистӣ (Princeton UP, 1997).
  • Вилсфорд, Дэвид, ред. Пешвоёни сиёсии муосири Аврупои Ғарбӣ: Луғати биографӣ (Гринвуд, 1995) саҳ. 195–201.

Сарчашмаҳо[вироиш | вироиши манбаъ]

Пайвандҳо[вироиш | вироиши манбаъ]

Мақолаи хурд Ин мақолаи хурд аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед.
Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад.

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

  1. ↑ 1.0 1.1 Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (фр.): платформаи додаҳои боз — 2011.
  2. ↑ 2.0 2.1 Discogs (ингл.) — 2000.
  3. ↑ 3.0 3.1 filmportal.de — 2005.
  4. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118553399 // Общий нормативный контроль (GND) (нем.) — 2012—2016.
  5. ↑ Profile of Erich Honecker
  6. ↑ Erich Honecker on the 'Unity of Economic and Social Policy' (June 15–19, 1971). German History in Documents and Images (GHDI).
  7. ↑ Allison (2012). «More from Less: Ideological Gambling with the Unity of Economic and Social Policy in Honecker's GDR». Central European History (Central European History Journal (45)) 45: 102–127. doi:10.1017/S0008938911001002.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 Winkler, Heinrich August (2007). Germany: The Long Road West, Vol. 2: 1933–1990. Oxford University Press. pp. 266–268. 
  9. ↑ Klenke, Olaf (2004). Betriebliche Konflikte in der DDR 1970/71 und der Machtwechsel von Ulbricht auf Honecker (in немисӣ). 
  10. ↑ Overview 1971, chronik-der-mauer.de.
  11. ↑ Staar, Richard F. (1984). Communist Regimes in Eastern Europe. Hoover Press. p. 105. 
  12. ↑ Wehler, Hans-Ulrich (2008). Deutsche Gesellschaftsgeschichte, Bd. 5: Bundesrepublik und DDR 1949–1950 (in немисӣ). p. 218. 
  13. ↑ Honecker. The GDR: A State of Peace and Socialism. Calvin College German Propaganda Archive (1984).
  14. ↑ Protokoll der 45. Sitzung des Nationalen Verteidigungsrates der DDR (3 May 1974)(олмонӣ), chronik-der-mauer.de.
  15. ↑ Todesopfer an der Berliner Mauer(олмонӣ). chronik-der-mauer.de.
  16. ↑ Frail Honecker arrives in Santiago, Los Angeles Times (15 January 1993).
  17. ↑ The Honecker trial: The East German past and the German future, Helen Kellogg Institute for International Studies (January 1996).
  18. ↑ Mielke und Honecker: Konspirationsgewohnt(олмонӣ), Frankfurter Allgemeine Zeitung.
  19. ↑ Das Ende der Honecker-Ära(олмонӣ), MDR (5 January 2010). Бойгонӣ шудааст 4 июни 2016  сол.
  20. ↑ Wo Honecker heimlich begraben wurde(олмонӣ), Bild (25 August 2012).
Баргирифта аз "https://tg.wikipedia.org/w/index.php?title=Эрих_Ҳонекер&oldid=1377680"