Ҳиндуия
Ҳиндуия - яке аз динҳои сернуфузи миллӣ мебошад. Он дар миёнаи ҳазораи яки солшумории мелодӣ, яъне асрҳои IV-VI дар империяи Гупта ба амал омадааст. Ҳиндуия арабишакли калимаи форси Ҳинду /дарёи Инд/ мебошад. Ҳиндуия дар асоси браҳмания пайдо шудааст. Ва браҳмания худои Браҳмаро, ки холиқи ҷаҳон аст, парастиш менамояд. Дар баробари Браҳма худоён Вишну /муҳофизи олам/ ва Шива /харобкори олам/ парастида мешаванд, ки ба қавли муҳаққиқон салосаи муқаддаси ҳиндуия - тримуритиро ташкил медињанд. Асоси таълимот ҳиндуия дар Ведаҳо баён шудааст. Он аз чор маҷмўа иборат мебошад: Ригведа /маҷмӯаи сурудҳои асотирӣ/, Самаведа /маљмўаи дастурот доир ба маросимҳо/, Яҷурведа /маҷмўаи қоидаҳои қурбонӣ/ ва Атхарваведа /маҷмӯа дар бораи қоида ва дуоҳои сеҳрангез/. Яке аз аслҳои муҳими ҳиндуия таълимот дар бораи сапсара /аз санскрит саёҳат, кишваргардӣ/ аз нав тавалудшавӣ, таносухи руҳ мебошад. Руҳ метавонад аз инсон ба растанӣ, ҳайвон ва баръакс мутобиқи қонуни карма /аз санскрит - амал, вазифа/ гузарад. Ҳар кас мувофиқи амалаш мукофот мегирад, вобаста ба он, ки то чӣ андоза талаботи ҳиндуияро иҷро мекунад. Мақсади асосии ҳаёти инсон аз рӯи таълимоти ҳиндуия дарёфти гузариш аз таносух гузариш ба васл бо Браҳма - руҳи ҷаҳонӣ, нафси кулл мебошад.
Эзоҳ[вироиш]
Сарчашмаҳо[вироиш]
Мақола дар асоси маводи Энсиклопедияи Советии Тоҷик навишта шудааст.
|
Ин мақолаи хурд мебошад. Шумо метавонед бо пурра кардани ин ба Википедия кумак кунед. Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад. |
