Абдусаттор Абдушукур

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Абдусаттор Абдушукур
Абдусаттор Абдушукур
Ном ба ҳангоми таваллуд: Абдусаттор Абдушукур
Таърихи таваллуд: 28 апрел 1954(1954-04-28) (69 сол)
Зодгоҳ: Конибодом вилояти Суғд, Тоҷикистон
Шаҳрвандӣ:  Тоҷикистон
Навъи фаъолият: адабиётшинос, олим, шоир

Абдусаттор Абдушукур (тахаллусаш Беҳрӯз) — шоир, адабиётшинос, доктори илмҳои филологӣ (2002), профессор (2003), узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (2000) ва узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (2001)

Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]

Абдусаттор Абдушукур 28 апрели соли 1954 дар маҳаллаи Коргарии ш. Конибодом) ба дунё омадааст. Соли 1971 ба шуъбаи арабии факултаи шарқшиносии (УДТ ба номи В.И.Ленин) дохил шуда, соли 1976 онро бо ихтисоси филолог-шарқшинос хатм кардааст. Соли 1976-1979 дар ноҳияҳои Ҳисор ва Конибодом ба ҳайси омӯзгори забон ва адабиёти тоҷик кор кардааст. Соли 1979-1989 ба ҳайси ходими илмӣ ва муҳаррири Маркази илмӣ-методии эҷодиёти халқ ва корҳои маданӣ-аърифатии Вазорати фарҳанги Тоҷикистон адои вазифа намудааст. Соли 1989 ба аспирантураи назди кафедраи адабиёти тоҷики Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи С. Айнӣ дохил шуда, 24 феврали соли 1994 таҳти роҳбарии профессор Н.Сайфиев дар мавзӯи «Ташаккул ва таҳаввули рубоӣ дар адабиёти а. 10-15 форсу тоҷик» рисолаи номзадӣ дифоъ кардааст. Аз соли 1994 аввал ба сифати ассистент, сипас дотсенти кафедраи таърихи адабиёти тоҷики Донишгоҳи миллии Тоҷикистон фаъолият намуд. 19 декабри соли 2002 дар Шӯрои диссертатсионии Институти забон ва адабиёти ба номи Рӯдакии АИ Тоҷикистон дар мавзӯи «Таъсири адабиёти араб ба шеъри садаи XI-и форсу тоҷик (аҳди Ғазнавиёни аввал)» рисолаи докторӣ дифоъ кард. мебошад. Муаллифи 15 китобу маҷмӯаи шеърҳо ва зиёда аз 100 мақолаи илмист. Ҳоло ба ҳайси профессори кафедраи таърихи адабиёти тоҷики Донишгоҳи миллии Тоҷикистон фаъолият дорад.

Осор[вироиш | вироиши манбаъ]

  • Руъяти Қуръон дар шеър. - Душанбе, 1997;
  • Талмеҳ дар шеъри аҳди Сомониён. - Душанбе, 1998;
  • Арабият ва адабиёти аҳди Ғазнавиён. - Душанбе, 2001;
  • Равобити адабии Арабу Аҷам дар садаи XI. - Душанбе, 2003.[1]

Манобеъ[вироиш | вироиши манбаъ]

  1. Донишномаи Ҳисор. - Душанбе: "Ирфон", 2015, - С. 87