Jump to content

Брагинский Иосиф

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Иосиф Брагинский
русӣ: Брагинский Израэли – Иосиф Самуилович (дар баъзе аз асарҳо - Иосиф Самойлович меноманд)
Таърихи таваллуд 18 июн 1905(1905-06-18)[1]
Зодгоҳ Боку, Имперотурии Русия
Таърихи даргузашт 23 июл 1989(1989-07-23)[1] (84 сол)
Маҳалли даргузашт
Кишвар = ИҶШС  Русия
Фазои илмӣ фолклор, шарқшиносӣ
Ҷойҳои кор Сарраёсати сиёсии Артиши Шӯравӣ ва Нерӯи дарёӣ, Институти адабиёти ҷаҳонӣ ба номи А.М. Горкий, Институти шарқшиносии Академияи илмҳои ИҶШС, (Институти халқҳои Осиё), Академияи илмҳои Тоҷикистон
Дараҷаи илмӣ: доктори илмҳои филология
Унвонҳои илмӣ профессор
Алма-матер Институти шарқшиносии ба номи Н.Наримонови шаҳри Москва
Ҷоизаҳо Орденҳои «Ҷанги ватанӣ» дараҷаи I, «Ситораи сурх», медалҳои «Барои мудофиаи Москва», «Барои ғалаба бар Германия дар Ҷанги Бузурги Ватании солҳои 1941-1945», «Барои хидматҳои ҷангӣ», Ифтихорномаи Раёсати Шӯрои Олии ҶШС Тоҷикистон, Арбоби шоистаи илми ҶШС Тоҷикистон (1955), Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳ Рӯдакӣ (1974).

Иосиф Самуилович Брагинский — доктори илмҳои филология (1954), профессор (1955). Узви вобастаи Академияи илмҳои ҶШС Тоҷикистон (1951). Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1964). Арбоби шоистаи илми ҶШС Тоҷикистон (1955). Дорандаи Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳ Рӯдакӣ(1974).[2]

Зиндагинома

[вироиш | вироиши манбаъ]

Иосиф Брагинский Институти шарқшиносии ба номи Н.Наримонови шаҳри Москваро хатм кардааст (1931)., ихтисос – «шарқшиносӣ». Самтҳои асосии фаъолияти илмӣ: таърихи адабиёти тоҷику форс, фолклор, шарқшиносӣ, таърихнигорӣ. Роҳбари шуъбаи Сарраёсати сиёсии Артиши Шӯравӣ ва Флоти ҳарбиву баҳрӣ (1940-1952). Сарходими илмии бахши фолклор, роҳбари гурӯҳи омӯзиши робитаҳои мутақобилаи адабиёти Ғарб ва Шарқи Институти адабиёти ҷаҳонӣ ба номи А.М. Горкий (1955-1956). Муовини директор, мудири шуъбаи Шарқи Наздик ва Миёна, мудири шуъбаи адабиёт ва нашри ёдгориҳои Шарқи Институти шарқшиносии Академияи илмҳои ИҶШС (Институти халқҳои Осиё, 1950-1976). Мушовири илмии Институти шарқшиносии Академияи илмҳои ИҶШС (1978-1989), муҳаррири маҷаллаи «Народы Азии и Африки» (1957-1977).

Осор

[вироиш | вироиши манбаъ]
  • Садриддин Айни: Материалы к биографии и творческой характеристике. Сталинабад, 1948
  • Из истории таджикской народной поэзии: Элементы народно-поэтического творчества в памятниках древней и средневековой письменности. М., 1956
  • Очерки из истории таджикской литературы. Сталинабад, 1956
  • Жизнь и творчество Садриддина Айни. М., 1959[3]
  • Персидская литература: Краткий очерк. М., 1963. В соавт. с Д. С. Комиссаровым
  • 12 миниатюр. М., 1966[4]
  • Из истории персидской и таджикской литератур: Избр. работы. М., 1972
  • Проблемы востоковедения: Актуальные вопросы восточного литературоведения. М., 1974
  • Проблемы творчества Садриддина Айни. Душанбе, 1974
  • Исследования по таджикской культуре: (К проблеме межлитературных связей народов Советского Востока). М., 1977
  • От Авесты до Айни: (Исследования по истории таджикской литературы). Душанбе, 1981
  • Иранское литературное наследие. М., 1984

Ҷоизаҳо

[вироиш | вироиши манбаъ]
  • Орденҳои «Ҷанги ватанӣ» дараҷаи I,
  • «Ситораи сурх»,
  • медалҳои «Барои мудофиаи Москва»,
  • «Барои ғалаба бар Германия дар Ҷанги Бузурги Ватании солҳои 1941-1945»,
  • «Барои хидматҳои ҷангӣ»,
  • Ифтихорномаи Раёсати Шӯрои Олии ҶШС Тоҷикистон,
  • Арбоби шоистаи илми ҶШС Тоҷикистон (1955),
  • Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳ Рӯдакӣ (1974).

Эзоҳ

[вироиш | вироиши манбаъ]
  1. ↑ 1.0 1.1 Library of Congress Authorities (ингл.) — Library of Congress.
  2. ↑ Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон.Ҳайати шахсӣ. – Душанбе: Дониш, 2011. - 216 с.
  3. ↑ Lib.sportedu.ru
  4. ↑ Lib.sportedu.ru


‎


Одам Ин мақолаи хурд дар бораи одам аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед.
Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад.
Баргирифта аз "https://tg.wikipedia.org/w/index.php?title=Брагинский_Иосиф&oldid=1292849"