Муъминов Муҳаммадҷон

Муъминов Муҳаммадҷон
Муъминов Муҳаммадҷон
	Муҳаммадҷон Муъминов
Таърихи таваллуд	1 май 1901
Зодгоҳ	Марғелон
Таърихи даргузашт	2 апрел 1976 (74 сол)
Маҳалли даргузашт	Душанбе
Пеша(ҳо)	композитор, навозанда
Соз	дутор, ғижжак
Ҷоизаҳо	Ходими Хизматнишондодаи санъати ҶШС Тоҷикистон, ордени «Нишони Фахрӣ»

Муҳаммадҷон Муъминов (1.05.1901, шаҳри Марғелон – 2.04.1976, шаҳри Душанбе) — мутриб, навозанда (дутор, ғижжак) ва оҳангсози тоҷик. Ходими Хизматнишондодаи санъати ҶШС Тоҷикистон (1939).

Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]

Муҳаммадҷон Муъминов касби дутору ғижакнавозиро аз устодони ин пеша омӯхтааст. Солҳои 1921-24 дар ҳайати отряди савораи Қӯқанд зидди босмачиён мубориза бурда, баъди хидмат дар соҳаи санъат кор кардааст. Солҳои 1933-1938 сардирижёр ва роҳбари мусиқии Театри давлатии академии драмаи ба номи А. Лоҳутӣ, 1938-1942 сардирижёри оркестри созҳои халқии Кумиати давлатии радиои тоҷик, 1942-1960 роҳбари мусиқии ансамбли созҳои халқии Филармонияи давлатии Тоҷикистон ва 1960-1962 дутору ғижакнавози оркестри созҳои халқии тоҷик шуда кор кардааст. Аз соли 1962 то вафоташ нафақагири шахсӣ.

Эҷодиёт[вироиш | вироиши манбаъ]

Сурудҳои эҷодкардаи Муъминов – «Ташаккур» (Б. Раҳимзода), «Эй санам акси туро….» (Турсунзода), «Булбулон» (Лоҳутӣ), «Душмани шапарак» (Суҳайлӣ) ва ғайра; савту навоҳои созӣ: «Озод», «Табрик», «Ғунча», «Сайри гул», «Садои дутор», «Рақси дилбар», «Рақси шодӣ» ва ғ. аз қабили онҳоянд.

Бо ордени «Нишони Фахрӣ», медалҳо ва Грамотаи Фахрии Президиуми Совети Олими ҶШС Тоҷикистон мукофотонида шудааст.^[1]

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

↑ Обидпур Ҷ. Луғатномаи тафсирии мусиқӣ / зери назари Б.Қобилова. – Душанбе: Аржанг, 2019. – С. 247-248. – 480 с. ISBN 978-999-47-43-90-2 (тоҷ.)

[1] Обидпур Ҷ. Луғатномаи тафсирии мусиқӣ / зери назари Б.Қобилова. – Душанбе: Аржанг, 2019. – С. 247-248. – 480 с. ISBN 978-999-47-43-90-2 (тоҷ.)

[1]