Наҷмуддини Насафӣ
| Наҷмуддини Насафӣ | |
|---|---|
| араб. ар. عمر بن محمد بن أحمد بن إسماعيل[1] | |
| Иттилооти инфиродӣ | |
| Касб, шуғл: | илоҳиётшинос, муҳаддис, муфассир, муаррих |
| Таърихи таваллуд: | 1068[1] |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 1142[1] |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Эътиқод: | ислом, суннӣ ва мотуридӣ[d] |
| Самти фаъолият: | ақида[d], илми ҳадис, тафсир ва таърих |
| Корфармо: | |
| Шогирдон: | Бурҳонуддини Марғинонӣ |
Иттилооти иловагӣ |
|
| Лоиҳаҳои алоқаманд: |
 Викианбор |
 Вироиши Викидода | |
Наҷмуддини Абуҳафс Умар ибни Муҳаммад ибни Аҳмади Насафӣ (форсӣ: نجمالدین ابوحفص عمر بن محمد بن احمد نسفی; 1068[1], Қаршӣ — 1142[1], Самарқанд) — муфасир, муҳаддис ва таърихнигори форс-тоҷик, муаллифи «Ақоиди Насафӣ» ва «ал-Қанд фӣ таърихи уламои Самарқанд».
Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]
Номи пурраи ӯ Абуҳафс Умар ибни Муҳаммад ибни Аҳмад ибни Луқмони Насафӣ мулаққаб ба Наҷмиддин аст[2]. Гуё ба ҷин ва инс таълим медод ва аз ин рӯ, ба муфтӣ Сақалайн ё муфтиюл-фариқайн буда аст. Вай соли 461ҳ.қ. дар қаряи Нахшаб ё Насаф, ки миёни Балх ва Бухоро воқеъ мебошад, мутаваллид гардид ва барои касби илм ба Бағдод ва Макка сафар намуд. Шумораи устодонаш чунонки худи ӯ дар яке аз китобҳояш зикр мекунад, ки ҳудуди 550 нафар будааст. Вай ҳам асри уламои чун Ҳуҷҷатул-ислом имом Ғазолӣ ва Абулқосим Замаҳшарӣ буд. Омада аст, ки вай дар Макка бо Замаҳшарӣ рӯ ба рӯ шудааст ва бо ӯ гуфтушунид доштааст. Имом Наҷмиддини Насафӣ поёни умри худро дар онљо гузаронд ва дар соли 537ҳ.қ. дар ҳамонҷо даргузашт.
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 الزركلي خ. ا. الأعلام (араб.): قاموس تراجم لأشهر الرجال والنساء من العرب والمستعربين والمستشرقين — 15 — بيروت: دار العلم للملايين, 2002. — Ҷ. 5. — С. 60.
- ↑ ЗИНДАГИНОМА ВА ОСОРИ ИЛМИИ НАСАФӢ. mit.tj. Маркази исломшиносӣ. 26 феврали 2024 санҷида шуд.
 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
