Jump to content

Николай Алфредович Платэ

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Николай Алфредович Платэ
Таърихи таваллуд 4 ноябр 1934(1934-11-04)[1]
Зодгоҳ
Таърихи даргузашт 16 март 2007(2007-03-16) (72 сол)
Маҳалли даргузашт
Кишвар
Фазои илмӣ polymer chemistry[d]
Ҷойҳои кор
Дараҷаи илмӣ: доктори илмҳои химия[d] (1967)
Алма-матер
Роҳбари илмӣ Валентин Алексеевич Каргин[d]
Шогирдон Valery Shibayev[d]
Ҷоизаҳо
 Парвандаҳо дар Викианбор

Платэ Николай Алфредович (4 ноябр 1934[1], Маскав, ҶШФСР[d], ИҶШС[1]16 март 2007, Маскав) — кимиёдон, доктори илми кимиё (1966), профессор (1970). Академики АИ ИҶШС (1987), Узви хориҷии Академияи илмҳои Тоҷикистон (1997).

Зиндагинома

[вироиш | вироиши манбаъ]

Донишгоҳи давлатии Маскав ба номи М. В. Ломоносовро хатм кардааст (1956). Ихтисос — «таркибҳои молекулавии баланд».

Самтҳои асосии фаъолияти илмӣ: равандҳои модификатсияи полимерҳо; назарияи қобилияти вокунишии гурӯҳҳои фаъол ва бахшҳои микромолекулаҳо; полимерҳои термотропии моеъу кристалӣ ва мезофазӣ; маводи полимерии тиббиву биологӣ; мембранҳои полимерии селективӣ; сенсорҳои химиявӣ; технологияи мембранӣ; бесилоҳгардонии химиявӣ. Роҳбари гурӯҳ (1963—1985), директори Институти синтези нафту химиявӣ ба номи А. В. Топчиеви АИ Русия (1985—2007). Ноиби президенти АИ Русия (2001—2007).

  • Бо орденҳои «Нишони Фахрӣ»,
  • Дӯстии халқҳо,
  • «Барои хидмат баҳри Ватан» дараҷаҳои 2, 3, 4, медалҳо тақдир шудааст.
  • Дорандаи Ҷоизаи давлатии ИҶШС (1985), Ҷоизаи давлатии ФР (2002), ҷоизаи ба номи В. А. Каргин (АИ ИҶШС, 1981), ҷоизаи байналмилалии «Гурги тилоӣ» (1988), ҷоизаи ба номи С. В. Лебедев (АИР, 1995).
  • Бо ҷоизаи байналмилалии олии Анҷумани полимерии Жопун сарфароз гардидааст (2001). Бо унвони «Химиядони ифтихории ИҶШС», «Химиядони ифтихории ФР», «Муҳандиси шоистаи Русия» шарафёб гаштааст.[2]
  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 Платэ Николай Альфредович // Большая советская энциклопедия (рус.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  2. Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон.Ҳайати шахсӣ. — Душанбе: Дониш, 2011. — 216 с.